کاک فراموش شده‌ی لری

روزگاری نه‌چندان دور، در روزهای منتهی به نوروز، مردم خرم‌آباد کاک‌پزها و شیرینی‌پزها را به خانه می‌آوردند.

آرد درجه یک در اختیارشان می‌گذاشتند تا آنها برای‌شان کاک و شیرینی آردی و «سرسالی» بپزند. این رسم تا چند دهه پیش در میان خانواده‌ها باب بود اما به‌یکباره ور افتاد.

به گزارش پایگاه خبری گلونی امروز فقط یک نفر در خرم‌آباد کاک تولید می‌‌کند. نامش منوچهر است و فامیلش تقی‌زاده. اهل اهواز است.

می‌گوید: خانواده‌مان پرجمعیت بود و پدرم برای این که بتواند خرج خانواده را بدهد من را از ۱۰ سالگی به کار پختن کاک مجبور کرد. می‌گوید: در اهواز کاک را به روش کرمانشاه، یعنی پرشکر درست می‌کردیم اما وقتی به خرم‌آباد آمدیم کسی آن را کاک را نمی‌خرید.

مردم خرم‌آباد نوعی دیگر از کاک را درست می‌کردند. ما هم به روش خرم‌آبادی عمل کردیم. الان ۵۰ سال است که به این حرفه مشغولم و دو پسر دارم که کمکم می‌کنند.

کاک‌پزی منوچهر آخرین کاک‌پزی خرم‌آباد است اما حسابی معروف است. خودش می‌گوید چون کیفیت دارم مشتری هم دارم.

می‌گوید چند بار خواستم کارم را توسعه بدهم اما نشد. توسعه کار حوصله و نیرو می‌خواهد که من ندارم. منوچهر اغلب از طرف ادارات و نهادها از داخل استان و تهران، سفارش‌ می‌گیرد.

ساعتی ۶ کیلو کاک می‌پزد و روزی ۱۲ ساعت کار می‌کند. کاک را هم با روغن ساده و هم را روغن حیوانی درست می‌کند. می‌گوید: مواد تشکیل دهنده کاک خرم‌آباد آرد، شکر و روغن است. هم خوشمزه است هم رژیمی. مثل کاک کرمانشاه و یوخه شیراز پر از شکر نیست. دکان او در خیابان انقلاب روبروی مصلا قرار دارد.

متاسفانه در این سال‌ها کسی به صرافت صنعتی کردن کاک خرم‌آباد نیفتاده است و همچنان این شیرینی لذیذ نزد مردم مهجور است. کاش کسی قدم پیش بگذارد. پیشنهاد ما برای نامش این است: کاک لری.

کاک یا یوخه، نوعی شیرینی سنتی ایرانی است که سوغات شهرهای کرمانشاه و شیراز محسوب می‌شود. به این شیرینی در شیراز یوخه یا نان یوخه و در کرمانشاه کاک گفته می‌شود. هرچند کاک کرمانشاه و یوخه شیراز بسیار به هم شبیه هستند، نحوه تهیه این شیرینی در شیراز و کرمانشاه تفاوت جزئی داشته و ضخامت هر لایه در یوخه شیراز کمتر از کاک کرمانشاه است.

پایان پیام