لرستان حیرت‌انگیز و رویایی است / گفت‌وگو با سعید سروش درباره عکاسی

پایگاه خبری گلونی – آقای سروش لطفا ابتدا از جزییات جشنواره بگویید.
جشنواره تحت عنوان جشنواره ملی عکس فردای روشن در دره‌شهر استان ایلام برگزار شد. از آنجایی که جشنواره با حمایت اداره کل بهزیستی بود موضوعش امید به آینده و نشاط و شادی بود. وقتی فراخوان دادند من هم چندتا عکس فرستادم. مجموعا ۳۸۰۰ اثر از سراسر کشور ارسال شده بود که فقط ۸۰۰ تا از آنها با نظر هیئت داوران مناسب با موضوع بود. از این ۸۰۰ عکس ۵۰ عکس برای نمایشگاه انتخاب شد که سه اثر از بنده نیز در بین این ۵۰ عکس انتخابی بود. ناگفته نماند یکی از این سه اثر که موضوعش «جشن فارغ‌التحصیلی» بود سال گذشته نیز به بخش پایانی عکس جشنواره تجسمی فجر راه پیدا کرده بود.
به نظر شما سطح کیفی جشنواره چطور بود؟
اگر به اسامی نفرات برگزیده جشنواره نگاهی بیاندازید متوجه خواهید شد که جشنواره در سطح کیفی خوبی برگزار شده است. علاوه بر آن کثرت آثار فرستاده شده برای جشنواره هم نشانه خوبی بود طوری که از تمامی استان‌ها افراد حضور داشتند و آثار خوبی هم ارائه شده بود.
وضعیت عکاسی در استان لرستان چگونه است؟
در استان لرستان علی‌رغم اینکه در سال‌های گذشته تلاش کردم جایگاه را ارتقا دهم ولی تا آن چیزی که مد نظرم است هنوز خیلی فاصله داریم. بنده در بین عکاسان دیجیتالی که داخل استان زندگی می‌کنند پیشرو بودم. در آن زمان که وزارت فرهنگ‌و‌ارشاداسلامی بیشتر حمایت می‌کرد چند کارگاه آموزشی برگزار کردیم و اساتید تراز اول زیادی را به استان آوردیم. برای بچه‌های باانگیزه تور عکاسی گذاشتیم و حتی خود من افراد زیادی را به نشریات و خبرگزاری‌ها معرفی کردم. اما در کل وضعیت در استان لرستان راضی کننده نیست، چه از لحاظ کمی و چه از لحاظ کیفی.
پس کسانی که علاقه دارند به عکاسی حرفه‌ای باید چکار کنند؟
عکاسی از آن رشته‌هاست که هم باید عاشق بود و هم باید تلاش کرد و زحمت کشید. ببینید عکاسی فقط داشتن یک دوربین خوب نیست. بسیار تخصصی است. البته طبیعی است که عکاس در سال‌های اول یادگیری، از هرچیزی عکس بگیرد اما باید هرکسی راه و شیوه خاص خود را داشته باشد و مشخص باشد که می‌خواهد چه کاری انجام دهد. باید هدف وجود داشته باشد.
به نظر شما درخرم‌آباد می‌شود نمایشگاه عکاسی برگزار کرد؟ به فکرش بوده‌اید؟
اگر من بخواهم در خرم‌آباد نمایشگاه بگذارم قطعا ضرر خواهم کرد. بطور متوسط در نظر بگیرید هر قاب عکس برای من صد هزار تومان هزینه داشته باشد، سی عکس که در نمایشگاه بگذارم ۳ میلیون تومان هزینه می‌شود و آخرش هم کسی چیزی نمی‌خرد. عکاسی باید حمایت شود. بگذارید یک مثال بزنم. ببینید موسیقی قطعا جایگاه خودش را دارد اما همان اتفاقی که برای فوتبال در بین همه ورزش‌ها افتاده و همه توجه‌ها به سمت فوتبال است، این اتفاق برای موسیقی در استان لرستان افتاده. از طرفی انجمن سینمای جوان هم که متولی فیلم و عکس است بیشتر انرژی‌اش صرف فیلم می‌شود. البته عکاسی به طور دقیق و درست زیر مجموعه انجمن سینمای جوان هم نیست و بین آن و هنرهای تجسمی سردرگم است.
کلاس آموزشی تخصصی چطور؟ در خرم‌آباد هست؟
در بحث آموزش تا جایی که اطلاع دارم آموزشگاه آزاد وجود ندارد و فقط کلاس‌های انجمن سینمای جوان است. ولی بنده هرکجا که کارگاه‌های آموزشی برای عکاسی ترتیب داده‌اند در حد توانم کمک کرده و از این به بعد هم خواهم کرد.
نشریات و خبرگزاری‌ها چقدر می‌توانند به حرفه عکاسی کمک کنند؟
مطمئنم که نشریات و خبرگزاری‌ها خیلی زیاد می‌توانند به حرفه عکاسی و عکاسان کمک کنند اما متاسفانه اهمیت نمی‌دهند. بسیاری از نشریات عکس‌هایی را که لازم دارند از اینترنت می‌گیرند و این باعث می‌شود که فرد خوبی برای این کار تربیت نشود. کثرت نشریات بسیار تعیین کننده است. همه نشریات برای عکاس پول دارند. پس همان طور که مقاله و گزارش سفارش می‌دهند باید عکس هم سفارش دهند.

شما عکاسی حرفه‌ای و کار با خبرگزاری را از چه زمانی شروع کردید؟
من از سال ۸۳ با خبرگزاری فارس کار می‌کنم که اولین گزارشم مربوط به زلزله بروجرد و درود بود. البته ۲، ۳ سال قبل از آن هم با نشریه «رشید» کار می‌کردم که در واقع آنجا شروع کارم بود. وقتی که «سیمره» دوهفته نامه بود هم عکس‌هایی برایشان می‌فرستادم. من معمولا به عنوان عکاس خبری شناخته می‌شوم و در شانزدهمین و نوزدهمین جشنواره ملی مطبوعات و خبرگزاری‌ها هم در بخش عکس مقام دوم را کسب کرده‌ام. دو سال پیش هم در اولین جشنواره مطبوعات محلی ایلام در بخش عکس نفر اول شدم.
اگر بخواهید سعید سروش را با یک قاب عکس معرفی کنید موضوع عکس چه خواهد بود؟
طبیعت. من همیشه آدم امیدواری بوده‌ام و کلا به آینده امیدوارم. از طرفی عاشق طبیعت هستم و حتما عکسی که انتخاب می‌کنم از طبیعت زیبا خواهد بود. عکاسی از طبیعت را دوست دارم.
طبیعت لرستان را برای عکاسی چطور می‌بینید؟
لرستان برای عکاسی خیلی جای کار دارد. این تنها نظر من نیست. یکی از کسانی که پای عکاسان بزرگ را به لرستان باز کرد من بودم. آقای محمد اسلامی را که یکی از بهترین عکاسان طبیعت ایران است هم در بهار و هم در پاییز به لرستان آوردم که با صراحت گفت زیباترین جایی که در ایران رفته‌ام لرستان است. حتی در گزارشی که کار شده بود تیترش را زده بودند: «لرستان حیرت‌انگیز و رویایی است». واقعیت این است که تنوع مناظری که در لرستان است در هیچ کجای دیگر وجود ندارد. علاوه بر این برای مراسم تاسوعا و عاشورا هم عکاسان زیادی را به لرستان دعوت می‌کنم. من خودم به تنهایی برای معرفی لرستان شاید به اندازه چند ارگان کار کرده‌ام.
به نظر شما چقدر بومی بودن عکاس در تهیه عکسهای آن منطقه تاثیرگذار است؟
خیلی زیاد. ولی متاسفانه دستگاه‌ها اغلب با وجود عکاسان خوب بومی برای پروژه‌هایشان عکاس غریبه می‌آورند و با وجود هزینه‌هایی که صرف اقامت و کارهای از این دست می‌کنند، چیزی هم عایدشان نمی‌شود. معمولا کسانی که مقیم یک منطقه هستند عکس‌های بهتری از طبیعت آنجا می‌گیرند. ممکن است یک عکاس بومی صحنه‌ای را از طبیعت شکار کند که یک عکاس غریبه اگر ده، بیست روز هم بماند موقعیتش پیش نیاید. این طور بگویم برایتان، وضعیت طوری است که اگر برای پروژه‌ای عکس لازم باشد، اگر من بگویم حتی عکس آماده هم در این زمینه دارم کسی اهمیت نمیدهد و معمولا کار به یک فرد غریبه سپرده می‌شود.

گفت‌وگو: آرشین ساکی

پایان پیام