در ستایش قابلمه

به گزارش پایگاه خبری گلونی، محمدحسین بازگیر رئیس اداره‌ی محیط زیست شهر تهران، امروز ۶ تیرماه، مهمان برنامه‌ی «پیشخان عصر» رادیو جوان بود. مشروح گفت‌وگوی ایشان را بخوانید:

فاطمه صداقتی: در طول ماه رمضان خیلی جاها دیده می­‌شود که هلیم و آش و… در ظروف یک‌بارمصرف فروخته می­‌شود. آیا اداره محیط زیست شهر تهران یا شهرستان­‌های دیگر فکری به حال این موضوع کرده‌اند؟ کاری می­‌شود کرد؟

عرض کنم خدمت‌تان که از دو منظر می­‌شود به این موضوع نگاه کرد. موضوع اول این که سلامت این ظروف و بهداشتی بودن‌شان و آسیبی که به کیفیت غذا وارد می­‌کنند که به عنوان یک مقوله کاملا مرتبط با سلامتی باید در نظرش گرفت و به آن فکر کرد. مطلب دوم اینکه اینها بخشی از موادی هستند که ما به نام پسماند می­‌شناسیم و می­توانند طبیعت را دچار مشکلات زیادی کنند. وقتی در بافت خاک قرار می­‌گیرند لطمه می­‌زنند و اجازه رشد به ریشه گیاه نمی‌دهند. و متاسفانه بسیار در طبیعت ماندگاری دارند و می‌­توانند اثرات‌شان را تا سالیان سال در طبیعت حفظ کنند و علاوه بر این گاهی باعث بروز مشکلاتی برای حیات وحش می­‌شوند و یا به منابع آبی آسیب می‌­زنند. خلاصه اینها از هر جنبه ضررهایی دارند که باید برایشان فکری شود. ما باید بیاندیشیم که چه وظایفی در قبال طبیعت داریم و برای سلامت خودمان هم چه چیز بهتر است. مثلا اگر قرار است هلیم بخریم یک قابلمه مناسب همراه خودمان ببریم که هم زباله کمتر تولید می­‌شود و مشکلات بعدی را ایجاد نمی‌کند. مگر ما در گذشته چطور زندگی می­‌کردیم؟

 نکته دیگر اینکه در جنوب شهر آب­‌های سطحی شهر مواد بسیاری از پارچه و ظروف یک‌بارمصرف گرفته تا مواد دیگر را با خود حمل می­‌کنند و به زمین­‌های کشاورزی می‌­برند و به آب و خاک آسیب می‌­رسانند.

فاطمه صداقتی: آیا اداره محیط زیست نمی‌­تواند بازرسی داشته باشد روی این مراکز فروش هلیم و آش و یا برنامه­‌ای ریخته شود برای سال آینده که عادت کنیم به ظرف آوردن؟

واقعیت امر این است مسائل در شهر تهران بسیار گسترده است و جمعیت و تاثیرشان روی طبیعت به حدی زیاد است که شاید ما به صورت موردی امکان حضور در عرصه­‌های میدانی و گشت و کنترل نداشته باشیم. اما بهترین راهکاری که در همه دنیا هم به خوبی دنبال می­‌شود موضوع اطلاع‌­رسانی، فرهنگ­‌سازی و آموزش است. کارهایی مثل همین زحمت اطلاع‌رسانی شما و همکاران‌تان اگر به تغییر باورهای ما بینجامد آن وقت ما می‌­توانیم امیدوار باشیم که مشکلات حل شود. باید نه بگوییم به پلاستیک و ظروف یک‌بارمصرف و اگر ضرورتی ندارد استفاده نکنیم. مثلا اگر وسیله‌­ای خریده‌­ایم که به نحوی در کیف، دست یا ماشین قابل حمل است فکر نکنیم که حق‌­مان است حتما کیسه پلاستیکی از مغازه بگیریم.

پایان پیام