در پی نزاع خانوادگی،٢٠٠ هکتار جنگل ایلام خاکستر شد

به گزارش پایگاه خبری گلونی به نقل از شرق، جنگل‌های بلوط زاگرس در استان ایلام این‌روزها در حالی پیوسته در آتش می‌سوزد که به گواه سازمان جنگل‌ها و مراتع، وضعیت این خطه از زاگرس در شش‌سال گذشته بسیار بحرانی توصیف شده به‌نحوی که ایلام هم‌اکنون در میان هفت استان بحرانی کشور به لحاظ جنگل، همچنان صدرنشین استان‌های زاگرسی در پدیده خشکیدگی بلوط است.

چراکه از مجموع ۶۴٢ هزار هکتار وسعت جنگل‌های بلوط این استان، تقریبا صددرصد پوشش جنگلی آن آلوده به سوسک چوبخوار و درگیر پدیده زوال اکوسیستمی شده است. از این میزان ۶۴ هزار هکتار (معادل ١٠ درصد) از کل جنگل‌های ایلام کاملا خشک و ٩٠ درصد دیگر نیز با خشکیدگی دست‌وپنجه نرم می‌کند به نحوی که شاید در کمتر از ١٠ سال آینده دیگر چیزی به نام جنگل در استان مرزی ایلام باقی نماند.

در چنین شرایط بحرانی‌ای که جنگل‌های ١٢هزارساله بلوط زاگرس می‌رود تا تنها در کمتر از یک دهه به نابودی کامل کشیده شود و می‌طلبد که دولت و مردم نگاه ویژه‌ای به حفظ همین اندک ذخایر ارزشمند ژنی داشته باشند، هرروز خبر می‌رسد که گوشه‌ای از این اکوسیستم‌ رو به زوال؛ از کردستان و کرمانشاه گرفته تا لرستان و ایلام و فارس طعمه حریق شده است؛ حریق‌هایی که عمدتا منشأ آنها گردشگران ناآگاهی هستند که از گردشگری در طبیعت، فقط منقل و آتش و کباب‌خوری را فهمیده‌اند تا بعد از به‌پاکردن هر بساط کبابی، داغی به وسعت صدها هکتار جنگل سوخته بر دل زاگرس بگذارند.

اما آخرین رخداد حریق جنگل‌های ایلام که چهار روز قبل به‌وقوع پیوست و در نتیجه بیش از ٢٠٠ هکتار جنگل خاکستر شد، بازهم منشأ انسانی داشت ولی متفاوت! چراکه نزاع بین دو خانواده در روستای شاه‌قلندر موجب شد یکی از خانواده‌ها در اقدامی غیرانسانی، خرمن گندم خانواده دیگر را در مزرعه‌اش به آتش بکشد و آتش جهل این خانواده در زمان کوتاهی گسترش یافت و بخش عمده‌ای از جنگل‌های بلوط منطقه حفاظت‌شده مانشت و قلارنگ ایلام را فراگرفت.

مسئولان استانداری از پنجشنبه گذشته با اعلام اطلاعیه‌ای از مردم خواستند تا هر نفر با ١٠ لیتر آب و بیل و گونی خود را به ارتفاعات رسانده و به کمک جنگل بشتابد. مردم نیز همچون دفعات قبل الحق والانصاف که کم نگذاشتند و بالاخره برای یک‌بار هم که شده، بعد از گذشت ٢٠ ساعت یک فروند آب‌پیمای آب‌پاش و بالگرد به‌مثابه نوشدارو بعد از مرگ سهراب بر آسمان ایلام ظاهر شدند تا آب مرگ بر کنده‌های سوخته بریزند.

اینکه ده‌ها هزار هکتار از جنگل‌های ایران در یک‌دهه اخیر در نتیجه سهل‌انگاری مردم و فقدان تجهیزات اطفای‌حریق هوایی ناشی از تحریم‌ها سوخته و همچنان می‌سوزد خود یک مثنوی هفتادمن کاغذ است که در این مجال جای پرداختن به آن نیست. اما پرسش این است که اگر دستگاه‌های مربوطه با آتش‌افروزان عمدی جنگل‌ها در تمام این سال‌ها برخورد قانونی کرده و مجازات سه ماه تا ١٠ سال حبسی را که قانون برایش در نظر گرفته اعمال کرده بودند آیا باز هم شاهد این‌همه آتش‌افروزی در جنگل‌های کشورمان بودیم؟

در کشوری که به‌شدت با افت منابع آبی مواجه است و بحران تغییر اقلیم نیز در تمامی کشور سایه افکنده و دریاچه‌ها و رودخانه‌ها خشک و جنگل‌ها و مراتع بیابان می‌شوند، به‌واقع چگونه می‌توان امید رویش درخت و ظهور اکوسیستم‌های جنگلی را داشت که قدمتشان به دوره هولوسن و حتی ماقبل آن – مقارن با دوره یخچالی اروپا- بازمی‌گردد؟ کاش حالا که دیگر بهانه تحریم نیست، حداقل بودجه‌ای به اندازه یک درصد پروژه‌های ویرانگر طبیعت، به حفظ و احیای طبیعت کشور و هواپیماهای اطفای‌حریق اختصاص یابد. 

پایان پیام