مالیات بر کربن و آینده ایران

خیلی از ما فکر می‌کنیم آلودگی هوای تهران یا شهرهای بزرگ صرفا بر روی سیستم تنفسی تاثیر می‌گذارد اما نمی‌دانیم که همین آلودگی هوا بر اقتصاد یک یک ما می‌تواند تاثیر بگذارد.

سیاوش عقدایی فعال حوزه اقتصاد و انرژی در گفت‌وگو با پایگاه خبری گلونی گفت:  ما چیزی در دنیا داریم به عنوان مالیات بر کربن. ما ایرانی‌ها یک درصد از جمعیت دنیا را به خودمان اختصاص داده‌ایم به همین دلیل بر اساس قوانین مربوط به کنوانسیون‌های جهانی حق داریم یک درصد از آلاینده‌های کربنی جهان را تولید کنیم. هر کشوری نسبت به جمعیتش حق دارد آن آلاینده کربنی را تولید کند. ما ۶۷/۱ درصداز  آلاینده‌های کربنی جهان را تولید می‌کنیم که برابر با رقم کره‌جنوبی است. هر دوی ما ۷/۰ درصد بیشتر از حقمان تولید می‌کنیم. با این تفاوت که کره‌‌جنوبی یکی از سه اقتصاد پویای جهان است اما ما رتبه ۱۶-۱۸ را داریم. کره‌جنوبی به واسطه پولی که در اقتصاد کشورش می‌آورد، کربن اضافه تولید می‌کند.. این باعث می‌شود چیزی به نام مالیات بر کربن به زودی شامل کشور ما می‌شود. ما باید بابت این ۶۷% که اضافه کربن تولید می‌کنیم به کنوانسیون‌های جهانی پول پرداخت کنیم  که این رقمی در مقیاس میلیارد دلار است و بار اقتصادی‌اش مانند تحریم است که از محل در آمد من و شما،‌ جراح ، چوپان و همه مردم است.  تقریبا میزان مالیات بر کربن هم مشخص شده است فقط فعلا زور کسی نرسیده که این قانون را در مورد ایران اجرا کند که دیر و زود دارد اما سوخت‌و‌سوز ندارد.
ما یک کشور به غایت صنعتی نیستیم. یک متر مربع آپارتمان یک اروپایی در باواریا (یک اقلیم سرد و مرطوب) با ۵-۶ متر مکعب گاز طبیعی گرم می‌شود اما یک متر مربع خانه یک ایرانی در نیاوران و تجریش با ۳۶ متر مکعب گرم می‌شود.
نکته دیگر اینکه استفاده از سوخت‌های زیستی که امروزه حتی اوگاندا و گواتمالا هم از آن استفاده می‌کند و از ضایعات نیشکر و خرما به دست می‌آید که ما دور می‌ریزیم.  ما چه در فرهنگ شهروندی و چه در فرهنگ دولتی داریم در زمینه تولید بد عمل می‌کنیم از طرف دیگر در نگهداری درختان هم بد عمل می‌کنیم. پیش‌بینی این است که ما تا سال ۲۰۱۷ به ۳ درصد تولید آلاینده‌های کربنی می‌رسیم. که در آن صورت ضرر و زیان اقتصاد معادل کل تحریم‌هایی است که تا به الان داشته‌ایم. جلوگیری از آلاینده‌های کربنی برای ما کار سختی است. کافی است بتوانیم اتلاف را کنترل کنیم که ناگهان بخش زیادی از کربن تولید شده کنترل می‌شود. مثلا پلاستیک بادکنکی خیلی ارزان است ، بخرید و به اندازه شیشه‌های خانه‌تان بچسبانید با آبپاش. این کار  ۴۵ درصد از اتلاف انرژی جلوگیری می‌کند.

پایان پیام