شماره پنجم «سه نقطه» منتشر شد

شماره پنجم «سه نقطه» منتشر شد

شماره پنجم مجله طنز «سه نقطه» (مکتوب طنز) با تیتر «مصونیت سیاسی تلخکان» منتشر شد.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، این مجله با این بخش‌ها همراه است: نقطه اول، اعلانات، الکوربه پنچره، قصه‌های دهکده، قرص آرامبخش ماه، شربت مهتاب، قصیده‌های قصار، سکرت گاردن، هندی‌بازی، گنجینه المنظومات، عصفوریه، بر فراز قله‌های شعر، انبازی جف‌شیش، درس‌گفتارهای روشنفکری، از یک لحاظ دیگر، با بابا، آن روی دانش، در مکتب صدر المتوهمین‌ها، کارگاه طنز، روی موج طنز مشروطه، یاد آر ز شمع زنده یاد آر، مطبوعه مرحومه، کتابخانه سه نقطه، رنگین‌کمان زندگانی، لهجه‌پرداز و اقتراح.

در این شماره از «سه نقطه» نام‌هایی همچون علی‌اکبر قاضی‌زاده، یوسفعلی میرشکاک، امرالله احمدجو، اسماعیل امینی، ابوالفضل زرویی نصرآباد، محمد صالح‌علاء، محمدرضا ترکی و… به چشم می‌خورد.

«سه نقطه» با مدیریت امید مهدی‌نژاد در ۲۵۶ صفحه و با قیمت ۱۰هزار تومان در انتشارات سوره مهر حوزه هنری منتشر شده است.

سه‌ نقطه، با شعار مجله‌ای برای خندندگان و خندانندگان می‌کوشد مجموعه‌ای از طنز جدی را برای مخاطبانی که دغدغه فرهنگ و ادبیات دارند فراهم کند.

امید مهدی‌نژاد (شاعر و نویسنده و طنزپرداز معاصر) متولد سال ۱۳۵۸ در تهران است .وی تحصیلات آکادمیک در رشته ادبیات ندارد ولی یکی از بهترین ظنزسرایان جوان معاصر می باشد.به گفته خود او از دوران جوانی او اطلاعی در دست نیست.او نخستین شعرهایش را در سال ۱۳۸۱ از طریق مطبوعات منتشر کرد.با خواندن این شعرها متوجه می‌شویم امید در این مدت خودش را خیلی اذیت کرده است. شعرهای امید مهدی‌نژاد در آن دوران سرشارند از جاده و اسب و غلاف خنجر و فحش و غروب آفتاب و … وی از سال ۱۳۸۳ سبک شعری خود را به طنز تغییر داد و به گفته خود،این کار او به تحریک «وحید جلیلی» سردبیر سابق ماهنامه سوره و سردبیر فعلی ماهنامه راه انجام گرفته است. نخستین طنزنوشته‌های مهدی‌نژاد در همین ماهنامه سوره منتشر شد. وی از سال ۱۳۸۳ در دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی (مجلات سوره و راه) فعالیت می‌کند و فعالیت ادبی او نیز به سمت نگارش متن تغییر یافته است.مهدی‌نژاد در جاهای دیگری هم طنز نوشت: در روزنامه جام‌جم، در هفته‌نامه پنجره، در دوهفته‌نامه آینده‌سازان، در ماهنامه خردنامه، در گاهنامه هابیل، در فصلنامه شعر، در سالنامه مهر، در کتاب‌های خودش و ….

پایان پیام