افرینه باید روشن بماند

پایگاه خبری گلونی، عبدالرضا شهبازی: به کودکی‌هایم برمی گردم درست چهل و هشت سال پیش وقتی صدای گریه‌هایم با صدای خنده‌های «آغا بانو» مامای روستای افرینه، مادر تمامی فرزندان آن روزگار گره می‌خورد و هم صدا  با ناله‌های سرکش آبشار افرینه به سرزمینی دور می‌رود و نسیم آبشار  پخش می‌شود در باغ اناری که پیرمردی با ریش‌های صاف و سفیداش نشسته و شاهد گذران عمر است.  پیرمردی که دیگر نه حالا از او خبری هست و نه از باغ انار و زرد آلویش که چشم‌اندازی زیبا برای آبشار درست کرده بود.

در کنار این آبشار دو پُل قرار دارد یکی پُلی قدیمی که پیشینه‌ای کهن دارد و این روزها دارد مثل حال  ما خراب می‌شود و خراب‌تر و دستی نیست تا شانه‌های زخمی‌اش را مرحمی بگذارد و دیگری پُلی جدید که  راه ارتباطی شمال به جنوب است. یادش به خیر روزهای جنگ و دفاع مقدس در پایه‌های پُل جدید مواد منفجره  گذاشته بودند که  در صورت نیاز پُل را خراب کنند  تا دشمن بعثی نتواند  از آن عبور کند. دیگر این که  کارکرد زیبای پُل و آبی که از آن می‌گذشت در روزهای گرم مرداد و سال‌هایی که ماه مبارک رمضان با آن مقارن می‌شد، پیرمردان روستا برای فرار از گرما به زیر پُل پناه می‌آوردند و چه نسیم خنکی سر و صورت آنها را نوازش می‌کرد.

حالا شنیده‌ام آبشار زیبایی افرینه به‌عنوان  مقصد گردشگری  انتخاب شده است. این آبشار می‌تواند گردشگران داخلی و خارجی را به روستای افرینه  بکشاند در صورتی که نگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری لرستان و حمایت‌های استاندار لرستان  را در پی داشته باشد.

آقای استاندار لرستان!

دستان شفابخش‌ات را مرحمی کن بر شانه‌های زخمی اما استوار آبشار افرینه. این آبشار می‌تواند  حداقل برای بیست و چهار ساعت گردشگران داخلی و خارجی را مهمان باشد. مطمئن باش در صورت وجود زیرساخت‌های لازم این آبشار میزبان خوبی خواهد بود

دیگر این که مردم خود روستا هم باید بیاموزند که از  این منبع خدادادی بهره ببرند. باید زمینه‌های جذب گردشگری را بیاموزند.  آبشار افرینه چراغی است که می‌تواند با جذب گردشگر روشنایی بخش بسیاری از خانه‌های مردم روستا باشد. باید همه تلاش کنیم این چراغ روشن بماند.

پایان پیام