اثرات تغییر اقلیم در سال‌های آینده بر ایران چگونه است
اثرات تغییر اقلیم در سال‌های آینده
به گزارش پایگاه خبری گلونی، دکتر محسن ناصری مدیر دفتر طرح ملی تغییر آب‌وهوا در نشست تغییر اقلیم و تورهای گردشگری گفت: درخصوص اصل وقوع تغییر اقلیم نظرها مختلف است. ما دو موضوع مختلف داریم: یکی نوسانات علمی و دیگری تغییر اقلیم.
در نوسانات علمی منظور ما هرگونه حرکت طبیعی است که این حرکت طبیعی می‌تواند سیکل‌های بلندمدت خشکسالی و ترسالی در یک منطقه باشد که بعضی از این سیکل‌ها تا حدی بلند هستند که دوره‌های زمین شناسی را ساختند. مثلا عصر یخبندان یکی از این سیکل‌های اقلیمی است.
ما وقتی در مورد تغییر اقلیم در این ادبیات صحبت می‌کنیم، منظور ما دقیقا تغییر اقلیمی است کهIPCC (پنل بین‌الدول تغییر اقلیم) به آن اشاره می‌کند و آن اثراتی است که بر اقلیم‌های مختلف در کره زمین، متناظر و متاثر از انتشار گازهای گلخانه‌ای حادث شده است.
دکتر ناصری همچنین افزود: هرگونه مطالعه‌ای که ما انجام می‌دهیم و هرگونه برنامه ریزی و تست سناریویی که روی تغییر اقلیم انجام می‌دهیم، با لحاظ کردن این فرض‌هاست.
فرضا اگر یک آتشفشانی یک دفعه از یک جای کره زمین سر دربیاورد، مثل آتشفشانی که حدودا در سال ۲۰۰۵ در ایسلند اتفاق افتاد و باعث شد که چند دهم درجه دمای کره زمین افت پیدا کند، این مدنظر ما نیست.
اگر کسانی می‌گویند متناسب با تغییراتی که روی پوسته زمین اتفاق افتاده، مثلا انتشار متان و CO۲ از لایه‌های پایینی قشر زمین به سمت لایه‌های بالا افزایش پیدا کرده، این‌ها مدنظر ما نیست.
مشخصا فرایندهای احتراقی، کشاورزی ناقص و نامتناسب و پسماند مدنظر ماست و در شکل کلانش هم در میزان انتشار سوخت‌های فسیلی است که در سطح کره زمین رخ می‌دهد که چیزی حدود ۸۰ درصد است.
دکتر ناصری با بیان این نکته که دامنه‌های شرقی و غربی زاگرس آب انبار ایران هستند، گفت: می‌شود تصور داشت که این دامنه‌ها تا ۳۰ درصد از میزان بارش خود را از دست بدهند.
ما به طور متوسط تخمین زدیم و بر اساس آن‌ها به نظر می‌رسد یک و نیم تا دو درجه از دمای متوسط ما روی استان‌های مختلف افزایش پیدا می‌کند.
این افزایش دما یک چیزی حدود ۲۵-۲۴ میلیارد متر مکعب تلفات (منظور من از تلفات، تبخیر است، نه نفوذ) تلفات ناشی از تبخیر از ذخایر سطحی آبها اتفاق می‌افتد.
همین امروز و در شرایط موجود ما، در حدود سه میلیارد مترمکعب تلفات تبخیر داریم و اگر مثلا تا ۱۵ تا ۲۰ سال آینده این رقم فرض کنیم حتی به ۲۰۰ میلیارد هم برسد، حتی معلوم نیست در ذخیره گاه‌های ما آبی وجود داشته باشد یا نه.
ناصری با هشدار این نکات، توجه همگان را به موضوع تغییر اقلیم جلب کرد و افزود: این‌ها نکات مهمی است که باید به آن توجه کرد و بی پرده هم به شما بگویم که ما هیچ ابزاری برای کنترل آن نداریم و فرایندش یک فرایند کاملا جهانی است، یک فرایندی است که شما نمی‌توانید هیچ فاکتوری را پیدا کنید که بتوانید در مقابلش اثر عکس ایجاد کند.
هدف گذاری بلندمدت محققان و دانشمندانی بود که ممکن است شما بتوانید بعد از یک سده، یعنی ۲۱۰۰ سطح تکنولوژی به سطحی رسیده باشد که بتواند یک فرایند معکوس را دنبال کند و ما منابع جذب گازهای گلخانه‌ای مصنوعی را بتوانیم تولید کنیم تا بعد از گذشت ۱۰۰ سال احیانا به یک پایداری مطلوب اما شکننده برسیم.
اثرات تغییر اقلیم در سال‌های آینده
مدیر دفتر طرح ملی تغییر آب‌وهوا گفت: تغییرات اگر در حالت خیلی بدبینانه‌اش در کشور ما اتفاق بیفتد که متاسفانه به نظر می‌آید شرایط موجودمان بین سناریوهای بدبینانه و خیلی بدبینانه است، اثراتش خیلی گسترده است.
مثلا ظرف ۱۵ سال آینده به‌طور متوسط در بخش کشاورزی سالانه ۱۲ هزار میلیارد تومان فقط بر ۱۵-۱۰ فاکتور کشاورزی کشور صدمه خواهد دید.
این خسارات را بر تنوع زیستی هم تصور کنید که واقعا قیمتی نمی‌شود بر آن گذاشت، چون اگر این‌ها از بین بروند، بازگرداندنشان واقعا با کرام الکاتبین است و در خیلی از مواقع هم دیگر امکان‌پذیر نیست.
ناصری در پایان صحبت‌های خود یادآور شد: دام و دامپروری‌های صنعتی، متان تولید می‌کنند و ارزش متان بیش از ۲۰ برابر دی‌اکسیدکربن است. با لحاظ چنین اثری، در بخش کشاورزی میزان انتشارمان یک چیزی حدود ۱۳-۱۲ درصد از میزان کل انتشار کشور است.
بقیه جاها هم، آن‌هایی که ساختار اجتماعی و اقتصادی‌شان شبیه ما است، تقریبا همین حول و حوش است. میانگین جهان هم خیلی از این نظر فاصله ندارد، اما فرایندهای احتراقی در کشور ما نزدیک ۸۵ درصد انتشار را تامین می‌کنند. از این ۸۵ درصد، چیزی حدود ۳۰ درصد آن انتشاری است که در محدوده شهری اتفاق می‌افتد. و یادمان باشد که خودروها همه اثرگذاری‌شان روی گازهای گلخانه‌ای نیست.
مدیر طرح ملی تغییر آب‌وهوا با اشاره به طرح سه‌شنبه‌های بدون خودرو گفت:عمده بحثی که درخصوص سه شنبه‌های بدون خودرو در هر جایی دنبال می‌شود، فراهم کردن هوای پاک است.
برخی از احتراق‌های ناقص ممکن است که گاز دی اکسید کربن یا منوکسید کربن تولید کند که در شرایط دیگری ممکن است دی اکسید کربن بشود. ولی بیشتر این روزهای بدون خودرو، تمرکزش بر روزهایی است که آلاینده‌هایی مثل اکسیدهای نیتروژن Nox)ها( و اکسیدهای گوگرد (SOxها) کم می‌شود که این‌ها آلاینده‌های هوا هستند و یک تفاوتی و تمایزی بین آلاینده‌های هوا و آلاینده‌های اقلیمی وجود دارد، بنابراین شاید لزوما هدف‌گذاری‌اش، هدف گذاری تغییر اقلیمی نباشد.
در مناطق شهری در مجموع مصرف انرژی بالاست، به طور مثال سیستم سرمایشی همیشه کار می‌کند و در زمستان دوست داریم با رکابی و شلوارک بگردیم و یک مقدار باد خنک بیاید، ولی حسابی هم گرم باشد.
این‌ها یک چیزی حدود ۳۰ درصد میزان کل انتشار کشور را دارد فراهم می‌کند، در مناطقی که اصلا ارزش افزوده اقتصادی ندارد. مثلا اگر یک پتروشیمی دارد گاز فلان را تولید می‌کند یا یک پالایشگاه دارد CO2 فلر می‌کند، (نمی‌خواهم بگویم این کار درست است)، ولی آن بالاخره یک ارزش افزوده‌ای در کنارش تولید می‌شود. آن را باید مهار کرد و در آن شکی نیست، اما یک ارزش افزوده‌ای کنارش است، ولی میزان مصرف انرژی‌ای که در محدود مناطق شهری وجود دارد و یک سهم عظیمی را در کشور دارد، واقعا چه ارزش افزوده‌ای دارد؟ هیچ.
دیگر سخنرانی‌‌های این نشست را بخوانید
پایان پیام
کد خبر : 27473 ساعت خبر : 7:13 ب.ظ