تشییع پیکر جعفر والی با حضور هنرمندان

به گزارش پایگاه خبری گلونی، در مراسم تشییع پیکر جعفر والی، اصغر همت (مدیرعامل خانه تئاتر) که اجرای این مراسم را به عهده داشت، گفت: جعفر والی از تک ستاره‌های والای آسمان تئاتر بود که با بی‌بضاعتی همیشگی این هنر کنار آمد و ساخت و کارهای ماندگاری به‌جا گذاشت. جعفر والی یکی از این ستاره‌های پرفروغی بود که بی‌جایگزین بود مثل همه هم‌نسل‌هایش که فقدان او برای تئاتر ما جبران ناپذیر بود.

همت ادامه داد: جعفر والی تا آخرین لحظات از تئاتر غافل نبود و حتی در غربت هم کار می‌کرد و این اواخر هم می‌خواست نمایش «توی گوش سالمم زمزمه کن» را با حضور ایرج راد و هرمز هدایت روی صحنه ببرد که اجل مهلت نداد.

همت اظهار امیدواری کرد: ایرج راد و هرمز هدایت این بار را به سرمنزل مقصود برسانند.

اصغر همت با اشاره به شرایطی که در دهه ۳۰ برای تئاتر ایران پیش آمد،‌ گفت:‌ در آن دوران ما دو قله در تئاتر داشتیم یکی جعفر والی و دیگری عباس جوانمرد که جایش بین ما خالی‌ست. جوانمرد خیلی دلش می‌خواست در این مراسم حضور داشته باشد. عباس جوانمرد هفته پیش با من تماس گرفت و گفت بسیار دلواپس و نگرانم. از جانب من به جعفر والی بگو نمی‌دانستم خیلی تو را دوست دارم اما من گفتم ایشان ممنوع‌الملاقات است اما اگر فرصتی پیش بیاید پیغام تو را به او می‌رسانم اما این فرصت پیش نیامد و حالا عباس جوانمرد و همسرش نصرت پرتوی پیامی برای او ضبط کرده و فرستاده‌اند.

در پیام صوتی که عباس جوانمرد و نصرت پرتوی به صورت دیالوگ و در قالب یک نمایش کوتاه ضبط کرده بودند،  آمده بود:

«جعفر مخصوصا خواست که از ما جلو بیفتد. جعفر مخصوصا این کار را کرد. تحمل نبود ما را نداشت. همیشه همین‌طور بود. با طنز سختی‌ها را به تنهایی به دوش می‌کشید و مثل یک پدر بود.

دلم برایتان تنگ می‌شود

جعفر این بزرگواری را به جایی رساند که مرگ را هم به سخره گرفت.

جعفر رفت

جعفر رفت

تنها یار قدیمی بازمانده نسل ما که زمستان‌های سرد و طولانی کانادا را با خنده و دوستی واقعی‌اش برای ما گوارا کرد.

جعفر، امسال زمستان هوای کانادا خیلی سرد است ما منتظر آمدن تو هستیم. زود باش، سرما دارد بیداد می‌کند»

جمشید مشایخی نیز با ابراز تاسف از مرگ همکار و دوست دیرینه خود گفت: سال ۱۳۳۶ که سال تاسیس هنرهای دراماتیک بود، جعفر والی تشریف آورد و وقتی آقای اسکویی می‌خواست «اوتلو» را بسازد چند هنرمند از اداره تئاتر رفتند که جعفر والی هم یکی از آنها بود. جعفر والی یک شب در میان نقش دیاگو را بازی می‌کرد و وقتی آن متن تمام شد دوباره به اداره تئاتر آمد و ماند.

مشایخی ادامه داد: بعدها که گروه‌بندی شد، من این افتخار را داشتم که با جعفر والی هم‌گروه شوم و در حدود ۲۰ نمایشی که جعفر والی کار کرد نقش داشتم. در همین نمایش «توی گوش سالمم زمزمه کن» که جعفر والی روی صحنه آورده بود، من و ولی‌اله شیراندامی بازی می‌کردیم.

جمشید مشایخی در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: ما نباید دروغ بگوییم. باید راست بگوییم و بی‌خود همدیگر را بزرگ نکنیم. شما که می‌دانید جمشید مشایخی آدم آشغالی است، چرا بزرگش می‌کنید. چرا آن موقع که جعفر والی زنده بود درباره‌اش چیزی نگفتید. من عمرم را کرده‌ام و الان منتظرم که بروم ولی کاش آن موقعی که جعفر والی زنده بود درباره‌اش می‌گفتیم. آن موقع هم نوکر سیستم بودیم حالا هم نوکر سیستم هستیم.

علی مرادخانی‌ (معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) نیز سخنران بعدی بود که در وصف جعفر والی صحبت کرد و گفت: جعفر والی دوست مهربانی بود که هر وقت فرصتی پیش می‌آمد چیزی از او یاد می‌گرفتیم. او از بزرگان سپهر تئاتر ایران بود که شاید بعد از این بیشتر شناخته شود چراکه ما در زمان حیات کمتر به حال هم می‌پردازیم. امیدوارم این شرایط موجب شود در زمان حضور از همدیگر به خوبی یاد کرده و برای هم کار کنیم و دلمان برای هم بتپد.

مرادخانی ادامه داد: جعفر والی با همه مشکلات و سختی‌ها به عنوان کسی که تئاتر را دوست داشت، تلاش کرد در این مجموعه فعالیت‌ها اندک فعالیت خوب را به ثمر برساند. همه این تذکرات برای این است که همدیگر را آنچنان که شایسته است دوست بداریم. من خوشحالم که تئاتر ما با همه محدودیت‌هایش نسبت به گذشته رشد کرده است.

معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی یادآور شد: جعفر والی ذوق داشت که کار آخرش «توی گوش سالمم زمزمه کن» را به جایی برساند البته امیدوارم این کار در غیاب او هم اجرا شود. چقدر خوب است که بزرگان تئاتر ما با این ذوق کماکان این کار را انجام دهند.

مرادخانی با بیان اینکه این ضایعه به تئاتر جای تاسف دارد، گفت: هنرمند هرقدر هم کار کند و هرقدر عمر کند باز کم است چون چشمه خروشانی است که مردم از آن استفاده می‌کنند و هرقدر جاری و ساری باشد باز برای مردم عزیز و محترم است.

پایان پیام