گرداوبردینه و گوش‌های ناشنوا

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: گرداُوبَردینَه (گرداب سنگی) خرم‌آباد باز هم پر از لجن و زباله شده است. در ماه‌های گذشته، گلونی چندین‌بار در مورد گرداُوبَردینَه گزارش و خبر تهیه کرده و برای پاکسازی آن پیگیری‌های زیادی کرده است. اداره کل میرث فرهنگی شهرداری خرم‌آباد مسئول پاکسازی این اثر تاریخی می‌داند و شهرداری هم که با گرداُوبَردینَه فاصله چندانی ندارد تعهدی نسبت به این کار ندارد. در آذرماه به‌طور ناقص گرداُوبَردینَه پاکسازی شد ولی اکنون با گذشت بیش از ۲ ماه، دوباره این سازه تاریخی به حال خود رها شده است و زباله و لجن وضعیت تاسف‌باری را برای آن به‌وجود آورده است. گرداُوبَردینَه تبدیل شده است به سطل زباله عظیمی که برخلاف دیگر سطل‌های زباله هیچ پاکبانی هم ندارد.

شهردار محترم باید جوابگو باشد که چرا وقت و هزینه و تمرکز خبرنگاران و رسانه‌ها به‌جای پرداختن به مسائل اساسی و کلان، باید صرف تهیه گزارش از زباله‌های گرداُوبَردینَه شود. چه میزان گزارش و خبر باید منتشر شود تا شهرداری به وظیفه‌اش عمل کند؟ آیا گماردن دو پاکبان برای پاکسازی هفتگی و یا ماهانه این یادگار کهن خرم‌آباد کار سختی است؟

این وضعیت واقعن باعث تعجب است. مدیریت شهری خرم‌آباد غیرقابل تحمل شده است. فعالیت‌های شهرداری و شورای شهر اگرچه به قصد توسعه و زیبایی شهر است ولی نتیجه وارونه می‌دهد.

نکته جالب اینجاست که به‌تازگی اگر رسانه‌ای هم در مورد مشکلات و نواقص مدیریت شهر(همه نهادهایی که به‌طور مستقیم و غیر مستقیم درگیر هستند) به‌وظیفه خود عمل کند، مورد هجوم هم‌صنفی های خود قرار می‌گیرد و انگ سیاه‌نمایی و حتی وطن‌فروشی! می‌خورد. هم‌صنفی‌هایی که مدت‌هاست مقهور روابط عمومی‌های سازمان‌های دولتی شده‌اند و گاهی کار به شام و نهار هم می‌رسد.

اثر معکوس فعالیت‌های شهرداری را در نصب کتابخانه‌های خیابانی و آکواریوم خیابانی و… می‌بینیم. آیا شهرداری خرم‌آباد نمی‌داند که هنوز فرهنگ استفاده از این نوع خدمات که من نام آنها را خدمات بی‌نگهبان گذاشته‌ام، در مردم ما به‌وجود نیامده است. این مشکل مختص خرم‌آباد نیست. در بزرگترین شهرهای ایران هم چنین خدماتی جواب نمی‌دهد و این یک واقعیت دردناک است.

یک میلیارد و سیصد میلیون تومان برای پله‌برقی و پل عابر پیاده میدان شقایق هزینه شده است ولی ماه‌هاست که پله‌برقی هست ولی برقی در آن جریان ندارد!

شهرداری آکواریوم دو متری پل شهدا را با تبلیغات زیاد نصب می‌کند ولی اکنون بعد از مدت کوتاهی و به هردلیلی خالی و بدون آب و ماهی رها شده است.

انعکاس این موضوعات در رسانه‌های سراسری که گاهی با شیطنت همراه می‌شود فرهنگ و اصالت یک شهر را زیر سوال می‌برد. شهردار محترم حتما مطالبی را که مردم خرم‌آباد را برای دزدیدن ماهی‌های این آکواریوم و شکستن و سرقت کتاب‌های کتابخانه خیابانی مورد تمسخر قرار داده‌اند خوانده‌ است. در صورتی که اگر همین پروژه‌ها در مرکز بزرگترین شهرهای کشور که درظاهر ادعای فرهنگ و مدنیت بالایی نسبت به دیگر نقاط دارند هم اجرا شود به همین سرنوشت دچار می‌شوند.

شهردار باید بداند اینگونه پروژه‌ها نه نوآوری است نه نشان‌دهنده هوش و درایت مجری آن. این فعالیت‌ها به فکر هر شهرداری می‌رسد ولی با کمی تحقیق متوجه می‌شود عاقبت کار چگونه است و منصرف می‌شود.

نویسنده این یادداشت به چشم خود خنده‌های تمسخرآمیز چند گردشگر را روی گرداُوبَردینَه به‌دلیل این حجم لجن و زباله دیده‌ام.

مدیریت شهری به‌ویژه شورای شهر و شهرداری خرم‌آباد باید در روش‌های اداره شهر تجدیدنظر کنند. انتظار تحول ساختاری از ایشان نیست، تنها با آبرو و عزت یک شهر بازی نکنند برای ما کافی است.

ویدئو از وضعیت گرداُوبَردینَه در ۱۹ بهمن ۱۳۹۵:

پایان پیام