با عیسی کلانتری چه کنیم؟

پایگاه خبری گلونی، محمد درویش:  سرانجام این عیسی کلانتری بود که امضای حسن روحانی را برای تصاحب صندلی قدرت در پردیسان گرفت و در ساعت ۱۵ امروز – ۲۳ امرداد ۹۶ – با حضور اسحاق جهانگیری در تالار اصلی همایش‌های سازمان حفاظت محیط زیست، رسماً جانشین معصومه ابتکار خواهد شد.

همه می‌دانند که عیسی کلانتری انتخاب من و بسیاری از دوستداران محیط زیست نیست. همچنان بر این باورم که محمد فاضلی با قدرتی بیشتر، ضرباهنگی پیش برنده و مقاومتی کمتر می‌توانست خاکریزهای طبیعت‌ستیزان در بدنه دولت را فتح کرده و با هم‌افزایی فرارشته‌ای، روزگاری درخورتر برای طبیعت ایران بیافریند. همانطور که همچنان بر این باورم عملکرد معصومه ابتکار در بین همه مدیران سازمان در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی بی‌رقیب و ممتاز است. به ویژه سال‌های خدمتم در مجموعه تحت امرش، همواره برایم شیرین و غرورآفرین بوده و خواهد بود. باید با معصومه ابتکار بود و خدمت کرد تا دریافت که این بانوی دوست داشتنی تا چه اندازه باظرفیت، بزرگمنش و عاشق طبیعت ایران است. یقین دارم معصومه ابتکار هرجا که باشد، حامی محیط زیست وطن و تشکل‌های مردم‌نهاد باقی خواهد ماند.

و اما در طول چند ساعت گذشته بیش از یکصد پیام دریافت کرده‌ام که با نگرانی می‌پرسند: حالا چه کنیم؟ برخی حتی تصمیم به جلای وطن گرفته و یا برای همیشه از فعالیت‌های مدنی در حوزه محیط زیست خداحافظی کردند! چرا؟ وقتی ما کنشگران محیط زیستی می‌توانیم در سیاه‌ترین دوران فعالیت‌های مدنی – دولت‌های نهم و دهم – فعالیت کرده و اثرگذار باشیم. حتماً در دوران عیسی کلانتری هم می‌توانیم به مراتب نقش‌آفرینی گسترده‌تر و موثرتری داشته باشیم.

درست است که کلانتری انتخاب ما نیست؛ اما انتخاب روحانی که هست! نیست؟ و البته روحانی، انتخاب ماست. همانطور که بارها گفته‌ام: ما فعالان محیط زیستی محکومیم که ناامید نباشیم و همین واقعیت، تفاوت ما با سیاست‌ورزان و دیگر اقشار جامعه است. بنابراین، نخست باید مطالبات‌مان را جمع‌بندی و به روز کنیم و به کلانتری فرصت دهیم تا خود و برنامه‌هایش را تبیین کند. او گفته که با عیسایی که می شناسید و روزگاری در راس وزارت کشاورزی بود، بسیار تفاوت کرده و اینک خود منتقد کشاورزی ناپایدار و تاراج اندوخته‌های آبی به بهانه افزایش وابستگی معیشتی است.

 پس ای دوستان عزیزی که با ابراز نگرانی، مراتب اندوه خود را از این انتخاب بیان داشته و می‌دارید! جهان به پایان نرسیده؛ اگر کلانتری همچنان حامی ارتقای عملی سرمایه‌های اجتماعی در حوزه محیط زیست باشد؛ اگر در برابر غلبه تفکر سازه‌ای در مدیریت آب بایستد و به سخنانش در مستند «مادرکشی» پایبند بماند؛ اگر اجازه تجاوز به ذخایر ژنی گیاهی ایران را ندهد؛ اگر جانانه از گسترش مکتب مدارس طبیعت حمایت کند و اگر برای تغییر مبلمان شهری از خودرومحوری به انسان محوری از همه ظرفیت‌هایش بهره برد؛ ما نیز مردمی هستیم هم رکاب با هر ایرانی عاشق طبیعت وطنی که گاه به جای فشار بر پدال گاز، اهل رکاب باشد.

بیاییم همه برای موفقیت عیسی کلانتری در مسوولیت خطیری که برعهده گرفته، دعا کنیم و از خداوند دانا بخواهیم تا عیسی را چون آن عیسی؛ حافظِ مهر، بخشندگی و عطوفت کند؛ مهر با طبیعت رنجور وطن از بورالان در دامنه های آرارات تا گهر، تا پونه‌زار، تا آبشار عشق، تا میانجنگل و تا باهوکلات.

پایان پیام