ما به معلولان فضاسازی بدهکاریم

به گزارش پایگاه خبری گلونی،‌ رئیس سازمان بهزیستی کشور گفت: «حضور معلولان در جامعه منوط بر مناسب‌سازی و استاندارد بودن امکانات شهری است، سازمان بهزیستی ضمن هماهنگی با سازمان امور استخدامی در ارزیابی عملکرد ادارات دولتی ۲۰امتیاز را به مناسب‌سازی ادارات اختصاص داد که مهم‌ترین شاخص شامل سرویس بهداشتی، آسانسور و توقفگاه‌ها مناسب با شرایط معلولان است و شهرداری و دهیاری‌ها مکلف هستند برای صدور پروانه ساخت و پایانه کار حتماً مناسب‌سازی فضا را رعایت کنند به این معنا که اگر فضایی مناسب باحال معلولان نباشد پایان کار نیز به آن‌ها تعلق نخواهد گرفت سامانه ۳۰۱۲۳ برای دریافت گزارشات راه‌اندزی شده‌است.»

خبر خوب را حتی اگر هم با تأخیر بشنوی، حالت را بهتر می‌کند. فضاسازی محیط‌های شهری می‌تواند بخش زیادی از افسردگی ناشی از حضور آنها در جامعه را درمان کند. حضور افراد کم‌توان در ادارات را باید از بخشنامه‌های بدون ضمانت اجرایی تعمیم داد به قوانین سختگیرانه‌تر، به جریمه‌های سنگین. بسته‌های تشویقی کارفرماها را هم باید زیاد کرد، باید هم کارفرما هم فرد کم‌توان مطمئن باشند که حمایت کردن از آنها یک ژست تبلیغاتی نیست، برنامه‌ریزی شده است، اعتبار و بودجه وردیف و تعریف دارد. دلت که به این حمایت‌ها قرص شود یاد می‌گیری از لاک خودت بیرون بیایی. دوران ریکاوری معلولیت را طی می‌کنی و توانت را جمع می‌کنی برای رسیدن به موفقیت از دل همین جامعه. افتخارآفرین می‌شوی در علم و هنر صنعت و ورزش. باورت می‌کنند و خودت هم باور می‌کنی که تازه شروع شده‌ای. داستان زندگی‌ات الهام‌بخش همه آنهایی می شود که در راه مانده‌اند همه اینها منوط به اجرای سختگیرانه این قوانین درباره فضاسازی‌هاست.

شهرداری و بهزیستی باید تعامل با همدیگر را دوباره تمرین کنند. مذاکره آنها می‌تواند امید را به زندگی خیلی‌ها برگرداند. معلولیت و کم‌توانی می‌تواند برای هر یک از ما اتفاق بیفتد، آن‌وقت تازه می‌بینیم چقدر کار نیمه تمام داریم، می‌خواهیم به همه آنها برسیم اما لازمه آن یک شروع ایمن است. باید به حمایت‌های دولتی و بخش خصوصی و نهادهای خاص مطمئن باشیم! بگذاریم همه آدم‌های کم توان به زندگی برگردند. سامانه ۳۰۱۲۳ را فراموش نکنیم، کاش همیشه گوش‌به‌زنگ باشند.

پایان پیام