از کودکی فرزندانمان ساده نگذریم

پایگاه خبری گلونی، دکتر علیرضا شریفی یزدی؛ جامعه‌شناس گفت: «بسیاری کودکان پس از مراحل دوختگی، اعتیاد و عادت به والدین، متأسفانه حتی پس از گذشت سال‌های بسیار نیز در این مرحله می‌مانند، برای مثال یک مرد میانسال می‌تواند در بین سنین ۶ تا ۸ سال ثابت بماند.»

واقعیت این است که برای کمک به خودمان همیشه دیر می‌رسیم. فرصت بالندگی و سازندگی همزمان خودمان را به سادگی از دست می‌دهیم. تعاملات با جامعه را دیر فرا می‌گیریم، استقلال طلبی‌هایمان را انکار می‌کنیم، عرق به خانواده را به بدترین شکل اجرا می‌کنیم. درجا می‌زنیم و خیال می‌کنیم که رشد کرده‌ایم. جامعه مجازی این روزها خود واقعی‌مان را نشان می‌دهد برای ما که سال‌ها می‌دانستیم جای چیزی درونمان اشتباه است، این اتفاق خوبی ست. برای ما که سال‌ها از کمک گرفتن از مشاوران و روانشناسان برای باز کردن گره‌های کور شخصیتی طفره رفتیم، حالا گوگل کردن برای اینکه دقیقاً بدانیم چه مرگمان شده اولین نسخه است.

واقعیت این است که برای تربیت فرزندانمان هم به درگوشی‌های شبکه‌های مجازی بیشتر از کتاب و جزوه و روانشناس کودک اعتماد داریم. جای کودک درونمان را والد نکوهشگری که درگیر روزمرگی‌های توأم با کنترل کردن محیط اطرافش است، گرفته. فرصت بازنگری خودمان و دوره کردن نقیصه‌های اخلاقی را نداریم اما از قضاوت کردن و نسخه پیچیدن لذت می‌بریم، کاری که من هم در این نوشته ناخودآگاه انجامش می‌دهم، نسخه می‌پیچم و روی خود واقعی‌ام سرپوش می‌گذارم.

مدرنتیته مراحل رشد ذهنی کودکان را تغییر داده، آن‌ها تعامل با دنیا را زودتر از ما یاد می‌گیرند. معطل چراغ‌های خطر نمی‌شوند برای همین است که باید پا به پای آنها باشیم اما حواسمون به تغییرات شخصیتی و استقلال طلبی و حل بحران وابستگی‌هایشان باشد باید اجازه آزمون و خطا و پیدا کردن بهترین راه برای حل مشکلات را همراه با نظارت در سنین حساس نوجوانی به آنها بدهیم. برای دوران کودکی آرامش را به آنها هدیه کنیم. بگذاریم باور کنند که دنیا هنوز جای خوبی برای زندگی کردن است، آن‌ها را ناامید و افسرده به حال خود رها نکنیم.

پایان پیام