انگشت اتهام نزنید، همه مقصریم!

انگشت اتهام نزنید، همه مقصریم!

پایگاه خبری گلونی، محمد ساکی: خبر ناگوار تصادف دانش‌آموزان هرمزگانی قلب همه ما را به درد آورد. البته اتفاق جدیدی نیست و قبلا هم شاهد این چنین بی‌توجهی‌هایی به اردوهای دانش‌آموزی بوده‌ایم. این اتفاق نمونه بسیار کوچکی از هزاران تخلفاتی است که روزانه در کنار ما رخ می‌دهد و برخی از ما یا متوجه آن نیستیم و یا برخی دیگر می‌بینیم و رفتاری می‌کنیم انگار ندیده‌ایم که نکند ما هم به خاطر کاری که نکرده‌ایم دچار دردسر شویم.

یکی از بیماری‌هایی که مردم یک کشور می‌تواند به آن دچار شود بی توجهی نام دارد. حال این بی توجهی به هرچیز یا هر اتفاق که باشد نامش یکی است. سوال اینجاست تا کی باید پدران و مادران داغ دیده از اینگونه حوادث را ببینیم؟ چرا اتوبوس اردو باید در تاریکی راه بیفتد؟ چرا وضیعت جاده‌ها مساعد نیست؟ چرا وسایل نقلیه مناسب لااقل در اختیار تیم‌های علمی قرار نمی‌گیرد؟ نمی‌دانم چند مریم میرزاخانی در این حوادث پرکشیدند ولی آنچه مسلم است مقصر به تنهایی یک وزارت‌خانه و یا یک مدیر ‌و یا یک مربی و یک راننده نیست. مقصر همه ماییم هستیم که خلافی دیدیم و گزارش نکردیم! پول اضافه پرداخت کردیم حرفی نزدیم! اتوبوس با لاستیک صاف در سیستم حمل و نقل دیده‌ایم انتقال ندادیم.

انگشت اتهام نزنید، همه مقصریم!

اردو برای چیست؟ برای فرآیند آموزشی بهتر. اما نتیجه چه شد؟ چگونه با قطع نخاع و نقص عضو زندگی کنیم! بس است از دست‌دادن نوجوانان نخبه. قبل از طراحی اردو به امکانات فکر کنید به جای محل اسکان، اسکانیای خوب اجاره کنید. پیشنهاد می‌کنم به عوامل برگزاری اردو اعتماد نکنیم، اصلا دانش‌آموزان تا امکانات در این سطح است اردو نروند. مگر در قدیم که اردو نبود، نخبه نبود؟ ما همه درگیر این داستان هستیم تا وقتی که جسارت کنیم و تخلف را گزارش دهیم، پیگیر پول‌های دریافتی مدارس باشیم که به چه عنوان مصرف می‌شوند. شاید فرزند ما فردا با فرم رضایت‌نامه اردو، به خانه بیاید.

عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.

پایان پیام