خوزستانی‌ها را دریابید

به گزارش پایگاه خبری گلونی، باز هم گردوغبار در خوزستان به چند برابر حد مجازش رسیده. خبر یا بهتر بگویم مشکلی که بارها درباره‌اش خوانده‌ایم و شنیده‌ایم. مشکلات، در ابتدای راه، اصلا دیده نمی‌شوند و صدای مردم هم برای رساندن خواسته‌شان ضعیف‌تر از آستانه شنوایی مسئولان است. بعد از گذر زمان و رسانه‌ای شدن اخبار، یک حساسیتی به وجود می‌آید تا کمی هم به آن مشکل توجه شود. اما بعد از مدتی، عادی و فراموش می‌شوند. درست مثل مشکل گردوغبار خوزستان که این روزها روند عادی شدن را از سر می‌گذراند.

مشکلات زیست‌محیطی چه به خاطر منشأ انسانی و چه به دلیل عوامل طبیعی، یک‌شبه حل نمی‌شوند. کسی واقعاً به فکرش می‌رسید که خلاص شدن از دست سفیدبالک‌ها در کالیفرنیا پنج سال زمان برده باشد؟ وقتی مسئولان در ایران، کالیفرنیا را مثال می‌زنند خودمان را قانع می‌کنیم که بالاخره بعد از چند سال، سفیدبالک‌ها بساطشان را از تهران جمع می‌کنند. ماجرا اما در کشور ما فرق می‌کند. مشکلات شهرها خیلی زود یا فراموش می‌شوند و یا عادی می‌شوند که نتیجه در هر دو یکی است. مخرج مشترک هر دو، رنج کشیدن مردم است. سلامت، شادی و امنیت اجتماعی است که از زندگی مردم تفریق می‌شود.

اگر بخواهیم روایتگر صادقی از صحبت‌های مسئولان باشیم، متهم می‌شویم به سیاه‌نمایی. درحالی‌که این حق مردم است تا واقعیت را بدانند. باید جایی برای شنیده شدن صدای خوزستانی‌ها وجود داشته باشد. اینکه عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست بگوید «محیط‌زیست سالم، حق مسلم مردم است»، را همگان می‌دانیم. اما اینکه این حق قرار است چه زمانی زنده شود، جزو سؤالاتی است که پاسخش پیش ما نیست.

وقتی می‌خوانیم «میزان گردوغبار صبح شنبه در اهواز یک هزار و ۲۶۳ میکروگرم بر مترمکعب اعلام‌شده که معادل ۸،۴۲ برابر حد مجاز است و بیشترین میزان را در خوزستان دارد»، نفس در سینه‌مان حبس می‌شود. چند سال باید بگذرد و سلامت مردم جنوب، فدای این مشکل چندین و چندساله بشود تا کسی کاری انجام دهد؟ اگر گردوغبار خوزستان، در تهران بود باز هم آب از آب تکان نمی‌خورد یا به غیرت مدیران برمی‌خورد و کاری انجام می‌دادند؟

پایان پیام