پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: در روزهایی که مشکلات مهم زیست‌محیطی در ایران، بیداد می‌کند، عیسی کلانتری و مطیعان او، مصرانه به موضوع محصولات تراریخته، می‌پردازند. وقتی که هنوز دفتر آموزش سازمان حفاظت محیط‌زیست، مدیری ندارد، زمانی که اوضاع تالاب‌های ما خوب نیست، فلامینگوها در بختگان جان می‌دهند، نفس‌های گهر به شماره افتاده، وقتی زباله‌ها در شمال ایران، جولان می‌دهند، آیا ضرورت دارد که عیسی کلانتری، انقدر به محصولات تراریخته بپردازد طوری که انگار هیچ مشکل زیست‌محیطی مهمی در کشور وجود ندارد؟
در ذهن کلانتری، چه سناریویی مرور می‌شود که کمر همت بسته و آستین همت بالا زده تا نماینده‌اش را به صداوسیما بفرستد تا به نمایندگی از او بایستد و از تراریخته ها دفاع کند؟
این فیلمی که نویسنده و کارگردانش، کلانتری است قرار است چه پایانی داشته باشد؟ البته فیلمی که این روزها تبدیل به سوژه داغ خبرگزاری‌ها و صداوسیما شده، بیشتر شبیه آگهی بازرگانی است. راستی شما آگهی‌های بازرگانی را با دقت هر چه تمام‌تر می‌بینید؟ تا وقتی که کلانتری فراموش کرده به سه قول خودش عمل کند چرا ما باید فراموش کنیم؟ و اما قول‌های رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست که از ابتدای کار مطرح کرد:
اول: با کمک بخش خصوصی، وضعیت حقوقی ۲۷۰۰ محیط‌بان که متوسط دریافتی ماهانه آنها یک‌میلیون و ۳۰۰ هزار تومان است، ساماندهی خواهد شد. دو: به رئیس‌جمهور قول داده‌ام وضعیت زباله شمال را مدیریت کنم. سوم: یکی از معاونت‌های محیط‌زیست به معاونت اجتماعی و فرهنگی تغییر می‌کند.
بهتر است اهالی رسانه و کارشناسان و فعالان محیط‌زیست هم سعی کنند خودشان قصه را کارگردانی کنند و خیلی به فیلم جدید کلانتری توجه نکنند. بهتر نیست ما خودمان اولویت‌ها را به کلانتری یادآوری کنیم؟ شاید ایشان هم متوجه شود که مردم حواسشان هست. اگر هر کسی صدای شهرش شود و مهم‌ترین معضل محیط‌زیستی سرزمینش را فریاد بزند، آیا کلانتری باز هم می‌تواند بی‌اعتنا به مردم در جاده‌ای به نام تراریخته‌ها، انقدر با سرعت براند؟ همان‌طور که کسی خیلی به آگهی‌های بازرگانی تلویزیون توجهی نمی‌کند، بهتر است در حوزه محیط‌زیست هم فکر و عملمان را به حل معضلات زیست‌محیطی معطوف کنیم و وارد بازی مشکوک کلانتری نشویم.
پایان پیام
کد خبر : 53129 ساعت خبر : 8:13 ق.ظ