آسیب‌شناسی رسانه‌ها در بحران‌ها

به گزارش پایگاه خبری گلونی، اکبر نصرالهی، استاد ارتباطات نوشت: تحقیقاتم در بحران‌های سال‌های اخیر و بررسی عملکرد رسانه‌های داخلی در این بحران‌ها نشان می‌دهد:

۱_ مسئولان و رسانه‌ها در اطلاع رسانی بحران، بحران دارند.

۲_ در بحران‌های قابل پیش بینی مثل سیل و طوفان، آلودگی هوا، ریزگردها در مرحله قبل از بحران، منفعل هستند؛ رویکردشان سنتی و راهبرد آنها انفعالی و واکنشی است.
وقتی بحران همه گیر شد یعنی در دوره بحران، اطلاع رسانی حداکثری می‌کنند ولی بعد از پایان نشانه‌های ظاهری بحران، پوشش و پیگیری آن هم به اتمام می‌رسد. این نوع رویکرد و راهبرد در انواع دیگر بحران هم مصداق دارد.

۳_ جهت‌گیری‌شان بیشتر اطلاع‌رسانی و مسئول محور است و به نیازهای تحلیلی مردم بی توجه هستند و یا توجه کافی ندادند.

۴_ در بحران‌های غیر قابل پیش‌بینی، اگر چه نمی‌توان از قبل در مورد بحران به دلیل نامشخص بودن آن، اقدامی از نوع بحران‌های قابل پیش بینی انجام داد اما می‌توان با پیش بینی سناریوهایی مختلف و محتمل و آمادگی و آموزش هزینه‌های این نوع بحران را کم و از غافلگیری اجتناب کرد. اما در این نوع بحران آمادگی نیست و غافلگیری مشهود است.

۵_ فرصت‌‌سوزی، از ویژگی‌های مشترک اغلب رسانه‌های ایران در همه بحران‌ها است. دیر شروع می‌کنند و زود و بد تمام می‌کنند.

۶_ نگاه سیاسی و جناحی در بحران‌های مختلف پررنگ است.

۷_ ضعف‌های حرفه‌ای خود را پشت واژه‌های مثل مصلحت، امنیت، نداشتن اختیار و… پنهان می‌کنند و از بیماری مزمن محافظه کاری، توقف در دهه‌های قبل، ندیدن رقیب و مخاطب، خود بزرگ‌بینی و… رنج می‌برند.

پایان پیام