مسکن مهر گورستان شد

در این گورستان‌ مردم بی‌گناهی زندگی می‌کنند که در اثر تنگدستی و ناچاری تن به زندگی در بدترین شرایط یک واحد مسکونی را داده‌اند.

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: زلزله کرمانشاه را نیمی از کشور حس کردند و همه ایران را عزادار کرد. تاکنون نزدیک به ۴۰۰ تن از هموطنانمان در این حادثه درگذشته‌اند و هزاران خانواده آواره و بی‌سرپناه شده‌اند. در نگاه نخست این ماتم‌های بزرگ را از اقبال بد و بخت نامراد این بخش از کشور می‌دانیم. اما…

اما ما خوش‌اقبال بودیم. دلیلش واضح است. اگر این زلزله که با بزرگی ۷٫۳ ریشتر در مرز ایران و عراق به وجود آمد در مرکز یکی از شهرهای کوچک کشور رخ می‌داد دست کم چندین هزار کشته برجای می‌گذاشت. خودتان همین نسبت کشته را در کلانشهرهای ما حساب کنید. به تهرانی فکر کنید و فردای شبی که زلزله‌ای به مراتب کم‌جانتر از زلزله کرمانشاه، آنجا را صحرای محشر کرده است.
صحبت از کیفیت پایین ساختمان‌هایی است که ما به آنها مسکن و خانه می‌گوییم و هزاران امید را در دل آن جا می‌دهیم. کیفیت پایین مصالح، اجرای نامناسب, سودجویی پیمانکاران دولتی و خصوصی و از همه مهم‌تر بی‌خیالی وزارت مسکن و شهرسازی به عنوان متولی بخش مسکن در کشور، ایران را با به سوی پرتگاه می‌برد.

مشکل تنها ساختمان‌های قدیمی و به اصطلاح کلنگی نیستند. ساختمان‌های جدیدساز هم همین مشکلات را دارند. تصاویر و فیلم‌هایی که از زلزله کرمانشاه منتشر شده است را حتما دیده‌اید. ساختمان‌های مسکن مهر تا ۹۰درصد تخریب شده‌اند. همان مسکن مهری که دولت مهرورز همه بودجه عمرانی و غیر عمرانی کشور را به آنها اختصاص داد تا یادگاری از خود به جای بگذارد.

همان زمان که این پروژه کلید خورد کارشناسان به صدها دلیل واضح این پروژه را شکست‌خورده نامیدند ولی گوش شنوایی نبود. کارها به بدترین و بدنام‌ترین پیمانکاران در هر استانی سپرده شد. در نبود نظارت وزارت مسکن و شهرسازی و سازمان نظام مهندسی ساختمان، پیمانکاران سودجو با استفاده از بی‌کیفیت‌ترین و ارزان‌ترین مصالح شروع به کار کردند. پروژه سر وقت جلو نمی‌رفت.

دولت از دلارهای نفتی و بخش‌های دیگر کنده بود و به مسکن مهر تزریق کرده بود ولی باز هم به خرج مسکن نمی‌رسید. به همین دلیل دست پیمانکاران را باز گذاشت تا خرابکاری‌ها را بیشتر کنند. پیمانکاران سودجو و هم‌دست با اداره بالادستی، از مصالح زدند و بر سرعت افزودند.

در برخی از سایت‌های مسکن مهر حتی سیستم فاضلاب را در نظر نگرفته بودند. تاسیسات مکانیکی که جای خود دارد. این ارث نامبارک و این گورستان‌ به دولت روحانی رسید. وزرای دولت جدید هم فقط می‌نالیدند. برای اینکه فشارها را از روی خود بردارند راه گذشتگان را ادامه دادند.

و حالا با هزینه هزاران میلیاردی در این پروژه ملی، شاهدیم که ساختمان‌هایی ساخته‌شده است که با کوچک‌ترین لرزه‌ای به گورهایی چند طبقه تبدیل کاربری می‌دهند.

آیا هنوز هم باید سخن نگفت و لال شد؟ این دیگر دکل نفتی و صندوق ذخیره ارزی و ب ز و خاوری و دیگران نیست. در این گورستان‌ در این ساختمان‌ها مردم بی‌گناهی زندگی می‌کنند که در اثر تنگدستی و ناچاری تن به زندگی در بدترین شرایط یک واحد مسکونی را داده‌اند. این دیگر بازی با جان مردم است. دولت فعلی باید چاره‌ای برای مسکن مهر بیاندیشد. سپس این دستگاه قضا است که باید عاملان این خسارت بزرگ را به سزای اعمالشان برساند.

پایان پیام