به مسئولان تهران امیدی نیست

به مسئولان تهران امیدی نیست

پایگاه خبری گلونی، نسیم نوحه‌خوان: اول صبح یه روز پاییزی پا میشی پنجره رو باز میکنی که یه نسیم خنک بیادو و روح روانتو نوازش بکنه اولش که تشخیص نمیدی صبح؟ شب؟ دم غروب؟ خورشید گرفتگی؟ چیه؟ بعد تا میای اولین دم رو بدی داخل صدای سرفه و عطسه‌ات تا چارتا خونه اینور چارتا خونه اونور میره، آب‌ریزش بینی و چشم هم که دیگه هیچی، تو این حجم آلودگی آدم دیگه هوس هوای تازه و نسیم پاییزی نمیکنه اینجاست که آدم یاد سعدی علیه رحمه میفته که میگه هر نفسی که فرو می‌رود اصلا تضمینی نیست که ممد حیات باشه، والا.

به مسئولان تهران امیدی نیست

از خونه هم که میری بیرون یاد باباطاهر خدابیامرز میفتیم که اگه الان در قید حیات بودن قطعا یه همچین دو بیتی رو می‌سرود: به دریا بنگرم دریا نبینم به صحرا بنگرم صحرا نبینم به هرجا بنگرم کوه درو دشت هیچ جا نبینم. یه خورده که بیشتر تو خیابون راه می‌ریم دلمون بیشتر برای اکسیژن تنگ میشه الان که از ما دل بریده سر به کدوم بیابون زده؟ آخه دوست عزیز تو این ترافیک و پشت چراغ قرمز ماشینتو خاموش کن، دو قدم راه که دیگه وسیله شخصی نمی‌خواد، گاهی‌ام برای خرید مایحتاجتم که شده سوار مترو بشو. ولی کو گوش شنوا. اگر به فکر ریه‌هامون نیستیم به فکر بچه‌های ابتداییمون باشیم که با این روال تمدید آلودگی، ۶ ماه بیشتر سر کلاس نمیرن بعد توقع داریم تو ۶ ماه همه چی یاد بگیرندو نمره ۲۰ بیارن، البته که بماند کار در مقطع ابتدایی داره به بهترین گزینه شغلی تبدیل میشه.

حالا کاریه که شده خودمون آلودگی رو راه دادیم خودمونم باید طوری بندازیمش بیرون. یه جایی خوندم که اگر همه مردم تهران جمع بشیم سمت غرب و همگی یه نفس فوت کنیم، میشه آلودگی رو با همه مخلفاتش از سمت شرق انداخت بیرون، از قدیمم که شنیدیم که میگن یه دست صدا نداره. حالا دیگه از ما گفتن بود!

عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.

پایان پیام