«باغ هنر» بدون شجریان

«باغ هنر» بدون شجریان

محمدرضا شجریان درباره‌ی ایده‌ی محوری پروژه گفته بود: «باغ هنر بم قرار است تبدیل به بزرگترین مجتمع فرهنگی – هنری خاورمیانه شود».

به گزارش پایگاه خبری گلونی، کاستن از آلام مردم داغدیده و «بازسازی‌ِ روحیه‌ی مردم»، کاری بود که ۱۴ سال قبل محمدرضا شجریان برای آن چاره‌ای اندیشیده بود؛ بم به داشتن استعدادهای فراوان موسیقی مشهور است و استاد آواز ایران طرحی در سر داشت که برای مردم این شهر یک آکادمی احداث کند که در آن موسیقی و هنرهای دیگر تدریس شود بلکه مرهمی باشد برای زخم عمیق بمی‌ها.

در نگاه این آوازه‌خوانِ پرآوازه، باغ هنر قرار بود «نهادی باشد برای پژوهش، آموزش و اجرای فعالیت‌های هنری تا از این طریق طراوت و شادابی را به فضای اجتماعی و فرهنگی بم بازگرداند».

با همت استاد حدود ۴۰۰ میلیون تومان از محل برگزاری کنسرت‌ها و فروش دی.وی.دی‌های آن جمع شد و پروژه کلید خورد. شورای شهر بم نیز زمینی به وسعت ۱۴ هکتار را برای احداث باغ هنر تحویل شجریان داد. او تیمی داوطلب تشکیل داد که بخش‌های مختلف پروژه را مدیریت کنند. بهار مشیری، دختر فریدون مشیری به همراه همسرش فرداد خواجه‌نصیری معماری این بنا را بر عهده گرفتند.

تا آذر ۸۳ روند پروژه ساخت باغ هنر خوب بود؛ البته تا آن زمان فقط نقشه‌های آن طراحی و آماده اجرا شده بود و یک ششم بودجه‌ی لازم تأمین شده بود. شجریان هم امیدوار بود افراد خیر در ساخت این پروژه مشارکت کنند. مهندسان معمار پروژه نیز امیدوار بودند این کار با حدود ۷۰۶ هزار متر زیربنا، ظرف سه سال به اتمام برسد.

«باغ هنر» بدون شجریان

با محاسبات آن زمان پروژه نزدیک به دو و نیم میلیارد تومان خرج داشت. از همان زمان هم زمزمه‌هایی بود که «شجریان پروژه‌ی بزرگی را شروع کرده که به پایان آن امیدی نیست» اما استاد امیدوار بود طور دیگری شود.

با این حال کارها آنطور که آقای شجریان پیش‌بینی کرده بود پیش نرفت. پروژه عظیم بود و نیاز به بودجه‌ی زیادی داشت. مشکلات مالی گریبانگیر باغ هنر شد و با اینکه هنرمندان دیگر هم به اعتبار استاد آواز ایران به میدان آمدند و مجلس و دولت هم قول‌هایی برای حمایت دادند، اما مهندس خواجه نصیری همان زمان گفت برخی سازمان‌ها و افراد به ما قول داده بودند که نتوانسته‌اند به قولشان عمل کنند. او ضمن ابراز نگرانی گفته بود «اگر روند کمک‌رسانی به همین منوال پیش برود، ممکن است تکمیل پروژه چیزی حدود ۱۰ سال طول بکشد»؛ پیش‌بینی‌ای که تقریباً درست از کار درآمد.

برآوردهای سال ۸۶ حاکی از این بود که تکمیل پروژه به چهار ‌و نیم تا پنج میلیارد تومان بودجه نیاز دارد؛ شجریان تا آن زمان توانسته بود ۹۰۰ میلیون تومان جمع‌آوری کند. 

محمدرضا شجریان درباره‌ی ایده‌ی محوری پروژه گفته بود: «باغ هنر بم قرار است تبدیل به بزرگترین مجتمع فرهنگی – هنری خاورمیانه شود». قرار بود چنین و چنان شود اما «موانع» و «ناملایمات» راه استاد را برای رسیدن به این آرزو ناهموار کرد و او خسته از روال اداری دست‌وپاگیر، نهایتاً سال ۸۸، بعد از پنج سال، نامه‌ای منتشر کرد و با دلگیری از ادامه‌ی کار کنار کشید. او در این نامه نوشته بود: «ماه‌هاست که توان ما به جای پیشبرد پروژه، به رفع حاشیه‌ها و مشکلات برخاسته از آن معطوف شده است. من دیگر توان مقابله با این همه موانع و دشواری‌های ناروای ایجادشده را ندارم».

کنار کشیدن شجریان همانا و خوابیدن پروژه همانا؛ تا سال ۹۴. اسفند دو سال پیش بود که فرماندار بم خبر داد ساخت باغ هنر دوباره از سر گرفته شده است. رضا اشک گفت قرار است یک شرکت خودروسازی از محل کمک‌های اجتماعی این شرکت ۱۳ میلیارد تومان در این پروژه هزینه کند و احتمالاً تا یک سال آینده باغ هنر به بهره برداری می‌رسد. به حساب حرف آقای فرماندار، سال گذشته باید کل پروژه به بهره‌برداری می‌رسید اما خبری نشد. چندماهی به بررسی پروژه و تغییراتی در نقشه‌ها صرف شد و بالأخره کار عملی آهسته آهسته آغاز شد.

دو سال بعد از وعده‌ی فرماندار بم، وقتی به مناسبت چهاردهمین سالگرد زلزله به این شهر سری زدیم، باغ هنر هنوز در دست تأسیس بود. فاز اول پروژه که «هنرستان موسیقی» است تقریباً سر و شکلی پیدا کرده و کارگران مشغول تکمیل بخش‌های باقیمانده بودند. در این فاز بخش‌هایی نظیر مدرسه‌ی موسیقی، اتاق‌های تمرین، کارگاه ساختِ ساز، کلاس‌های تئوری و سالن اجتماعات و… پیش‌بینی شده است که به گفته‌ی مهندس آرش کمالی –سرپرست کارگاه- این بخش «تا دو سه ماه دیگر به بهره‌برداری می‌رسد».

فاز دوم و سوم که شامل کتابخانه و نگارخانه است نیز در سال‌های آتی با تزریق بودجه از سوی شرکت خودروسازی به سرانجام خواهد رسید و در نهایت سالن آمفی‌تئاتری که فعلاً گودالی بیش نیست ساخته خواهد شد. ۱۳ هکتار از زمین پروژه هم که ابتدا قرار بود در آن باغی به سبک‌های باغ‌های اصیل ایرانی ساخته و آراسته شود، فعلاً رها شده است. طبق پیش‌بینی‌ها، ادامه‌ی پروژه ۱۰ میلیارد تومان دیگر هزینه خواهد داشت.

زمانی که کار به دست شجریان و همفکرانش بود، بنا داشتند اعضای هیئت مدیریه‌ی خانه موسیقی، به عنوان اولین استادان این هنرستان در آن حضور یابند و خود استاد هم حتی زمانی که از پروژه کنار کشید، به مردم بم قول داده بود که «هم‌چنان بر میثاق دوستی و مهر هستم و برای برنامه‌های فرهنگی و هنری که بنا بود در باغ هنر به اجرا درآید، بموقع پا به میدان خواهم گذاشت». حالا بعد از سالها، استاد آواز ایران دورادور می‌بیند که پیگیریهای دلسوزانه‌اش به ثمر نشسته و دور نیست زمانی که جوانان بمی در راهروها و اتاق‌های این مجموعه‌ی بزرگ جای او را خالی کنند. 

میثم خدمتی-ایسنا

پایان پیام