حوادث کشور از شوربختی نیستند

یک بار به جای احساسی عمل کردن بنشینیم فکر کنیم و ریشه و دلیل این کوتاهی‌ها و حوادث را بیابیم. به آن‌ها واکنش نشان دهیم. آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی دست به دست کنیم.

پایکاه خبری گلونی، آرشین ساکی: پارسال همین موقع‌ها بود که شبکه‌های اجتماعی پر شده بود از تسلیت‌ها و آه و ناله‌هایی که برای آتش‌فشان‌ها و قربانیان پلاسکو بود. کمی بعدترش باز این مرثیه را تکرار کردیم برای معدنچیان.

حالا در همین روزها عزای ملوانان حادثه کشتی سانچی را گرفته‌ایم بی‌آنکه از خودمان بپرسیم واقعا دلیل این مصیبت‌های جمعی پیاپی چیست؟ مگر می‌شود پای همه‌ی اتفاق‌های ناگواری که نتیجه بی‌کفایتی‌هاست مهر شوربختی بچسبانیم و به قضا و قدر حواله‌اش کنیم؟

کاش مسئولین به جای اشک ریختن و فیلمبرداری برای تحریک احساسات مردم جوابی برای این مصیبت داشته باشند. کاش بدانند غم بازماندگان با مراسم‌های تشریفاتی و همدردی ما کم نمی‌شود. فضای مجازی پر شده از گله و شکایت بازماندگانی که از مسئولین دلی چرکین دارند.  مردم هم که در این بین جز وظیفه دست به دست کردن فیلم‌ ضجه زدن عزیز از دست دادگان و انتشار تسلیت‌های پیاپی کاری نمی‌کنند.

یک بار به جای احساسی عمل کردن بنشینیم فکر کنیم و ریشه و دلیل این کوتاهی‌ها و حوادث را بیابیم. به آن‌ها واکنش نشان دهیم. آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی دست به دست کنیم.

آن‌چه مسلم است تب ما به عرق می‌نشیند. چند روز بعد هموطنان سوخته‌مان را هم فراموش می‌کنیم اما آن‌چه می‌ماند فرزندانی هستند که با درد بی‌پدری بزرگ می‌شوند. مادران و همسرانی که عزیز از دست داده‌اند. و ما مردمی که احتمالا از خودمان می‌پرسیم: این چه رازیست که هر بار بهار با عزای دل ما می‌آید؟!

پایان پیام