عمل جراحی برای ورود به سینما

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: قبلاً پیش‌زمینه بازیگری ین بود که بتونی تماشاگر رو روی صحنه میخکوب کنی اما الان کار به‌جایی رسیده که برای ورود به دنیای هنر اول باید ۴۰ واحد عمل جراحی پاس کنی، بعد هم تو کلاس یکی از اساتید صاحب سبک شرکت کنی، بعد هم باید وارد یه گروه مافیایی بشی، سرکیسه رو که شل کنی با ۲۰۰ یا سیصد میلیون یه نقش تو فیلم‌های شونه تخم‌مرغی بهت می‌دن و می‌تونی تو بیوگرافی شبکه‌های مجازی کنار اسمت بنویسی آکتور یا اکتورس یا همون بازیگر خودمون.

ولی گذشتن از اون فاز جراحی به زور این داروهای بیهوشی خیلی سخته، عمرت اگر به دنیا باشه می‌تونی یه سوپراستار بشی، البته در کنارش هم باید یه کمی به اطلاعات عمومی‌ات برسی، یعنی این‌جوری نباشه که مظنه بازیگری تو کره‌جنوبی، مکزیک و کانادا رو داشته‌باشی ولی تو کشور خودت سرت رو شیره بمالن با صد میلیون باهات قرارداد ببیندن و بعدش تو بمونی و چک تهیه‌کننده. فقط یه‌چند تا نکته رو دوستانه خدمت بعضی از بازیگرهایی که وسط راه سوپراستارشدن مسیر رو گم کردن بگم، اول اینکه یه‌جوری عمل نکنین که بعدش مجبور بشین، با یه عمل معکوس هر چی که تزریق کردین رو بکشین بیرون تا بتونین تو عرصه هنر باقی بمونین.

دوم اینکه یه‌جوری عمل نکنین که نقش‌هاتون محدود بشن، مثلاً جوری بشه که تا آخر عمر بازیگری نقش تاریخی بهتون ندن. سوم اینکه تو اکران عمومی فیلم‌ها با مردم مهربون باشین، شما ممکنه هنرپیشه ایده‌آل دهه هفتاد باشین اما برای اینکه محبوب دهه نود بمونین باید کمی خوش‌اخلاق‌تر باشین، به‌خصوص با بدلکارها و هنرپیشه‌هایی که قراره ازتون درس بگیرن. شما ممکنه داور جشنواره ونیز باشین اما وقتی با مردم خودتون نتونین ارتباط مؤثر برقرار کنین عملاً از جایگاه یک سوپراستار تنزل می‌کنین. همه این پیشنهادات می‌تونه شما رو برگردونه به روزهای اوجتون، به اون وقتی که ساده بودین، عمل جراحی نمی‌کردین و مردم بیشتر از همیشه دوستتون داشتن!

پایان پیام