کشف ۱۱ محوطه باستانی در سروآباد و سنندج

بررسی باستان‌شناختی در حوضه آبگیر طرح بلبر (ساختگاه نی‌آباد)، شهرستان‌های سروآباد و سنندج، استان کردستان به شناسایی ۱۱ محوطه منجر شد که کهن‌ترین آن‌ها به دوره اشکانی تعلق دارد.

به گزارش پایگاه خبری گلونی به‌نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، شکوه خسروی سرپرست هیئت باستان‌شناسی امروز سه‌شنبه ۲۶ دی ۹۶ با اعلام این خبر گفت: «هیئتی متشکل از باستان‌شناسان ایرانی با هدف کشف و شناسایی محوطه‌های باستانی واقع در محدوده اجرای طرح، بررسی‌های باستان‌شناختی در محدوده اجرای طرح بلبر به منطقه اعزام شدند.»

او افزود: «بر این اساس با توجه به کمبود اطلاعات باستان‌شناختی در منطقه، بررسی و شناسایی دقیق کل منطقه با هدف کشف تمام شواهد و بقایای باستان‌شناسی که در چشم‌انداز منطقه پراکنده هستند، تا پیش از انجام هرگونه طرح عمرانی و توسعه‌ای ضروری بود.»

این دانش‌آموخته دکتری باستان‌شناسی دانشگاه تربیت‌مدرس تصریح کرد: «محدوده مورد بررسی در حد فاصل شرق شهرستان سروآباد و غرب شهرستان سنندج در جنوب غربی استان کردستان در میان چین خوردگی‌های زاگرس واقع شده که از غرب به ناحیه مرتفع زاگرس و از شرق به سرزمین پست بین‌النهرین ارتباط دارد.»

او ادامه داد: «این ناحیه سرزمینی کوهستانی و ناهموار با دره‌های عمیق و کوه‌های مرتفع است که عموماً دارای امتداد شرق به غرب هستند.»

خسروی خاطرنشان کرد: «ارتفاعات پوشیده از درختان بلوط و بَنه حوضه این سد را در بر گرفته و مخزن آن در امتداد رودخانه، طولی حدود ۹ کیلومتر دارد بر همین اساس تمام نواحی پیرامون دره مورد بررسی پیمایشی قرار گرفت و تمام نواحی در خطر نیز بررسی شد.»

او با اشاره به شناسایی ۱۱ محوطه در نتیجه بررسی‌ها تصریح کرد: «کهن‌ترین محوطه به دوره اشکانی تعلق دارد و یافته‌های قدیمی‌تری از این بررسی به دست نیامده است.»

این باستان‌شناس با اشاره به اینکه از این دوره هشت محوطه شناسایی شده که در برگیرنده هفت محوطه استقراری و یک گورستان است گفت: «از دوره ساسانی و صدر اسلام محوطه‌ای شناسایی نشده و از دوره اسلامی نیز در مجموع سه محوطه شناسایی شد که یافته‌هایی از قرون ۴ تا ۶ هجری را در‌بر می‌گیرند.»

او افزود: «محوطه‌های شناسایی‌شده اغلب در عریض‌ترین بخش دره و در جایی که اراضی به نسبت سایر بخش‌ها شیب کمتری دارد، واقع شده‌اند.»

سرپرست هیئت باستان‌شناسی گفت: «در این نواحی طبیعتاً تراس‌های طبیعی قابل کشت و منابع آب نیز وجود دارد که می‌توانسته محل‌های مورد نظر را برای استقرار، جذاب‌تر از سایر نقاط دره فراهم کند.»

او افزود: «کمبود محوطه‌های باستانی در محدوده دره به احتمال زیاد با جریان‌های زمین ریخت‌شناسی و وضعیت توپوگرافی دره در ارتباط است.»

خسروی تأکید کرد: «الگوی پراکندگی مکان‌های باستانی و وضعیت ظاهری نهشته‌های باستان‌شناختی نشان می‌دهد که الگویی مشابه با امروز در منطقه حکمفرما بوده است. در حال حاضر در شش ماه از سال مردم منطقه در خانه‌ها و اتراقگاه‌های پراکنده واقع در زمین کشاورزی و باغ خود در حاشیه رودخانه زندگی می‌کنند و در فصل سرد سال به روستا باز می‌گردنند و بدون تردید این الگو به دلیل محدودیت‌های زیست‌محیطی شکل گرفته و ادامه یافته است.»

بررسی باستان‌شناختی در حوضه آبگیر طرح بلبر (ساختگاه نی‌آباد)، شهرستان‌های سروآباد و سنندج، استان کردستان با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.

پایان پیام