خانه کاغذی باقی ماندن در سطح است

پایگاه خبری گلونی، هومن نشتائی: آخرین ساخته مهدی صباغ‌زاده، هدف خود را مشخص نمی‌کند. در فیلم پر است از روایت‌های مختلف و به هم مرتبط. با فیلمی دغدغه مند مواجه هستیم. اما دغدغه اصلی کارگردان مشخص نیست. که دقیقاً کارگردان می‌خواهد درنهایت به چه چیزی برسد؟ چه چیزی را می‌خواهد نشان دهد؟ فیلم پر است از قصه‌های متفاوت که به دلیل تعدد آن‌ها ، همه در سطح باقی می‌مانند. حتی این تعدد روایت‌ها و قصه‌ها به فضای فیلم هم ضربه زده است.

فیلم بین سیاست و عشق گیرکرده و از یکی به دیگری پاس داده می‌شود. فیلم پر است از تناقض‌هایی که برای جواب دادن به آن‌ها فقط از ارجاعات دیالوگی استفاده‌شده است. قصه‌های زیادی در فیلم روایت می‌شود که هرکدام هدف خودشان را دارند و فقط برای قصه دیگر سنگ‌اندازی می‌کنند. از طرفی ماجراهای سیاسی امیرعلی و دخترش در کنار داستان عاشقانه امیرعلی. عشق سعید نسبت به سارا در کنار رابطه سارا و طاها. عمه سارا و سفرش و حادثه منا. قصه‌هایی که فقط به دلیل داشتن نسبت‌های فامیلی در فیلم به هم ربط پیداکرده‌اند. چرا کارگردان هدف اصلی خود را مشخص نمی‌کند؟ در شخصیت‌پردازی‌ها نیز پارادوکس‌های زیادی دیده می‌شود. مخصوصاً امیرعلی که ثانیه به ثانیه نظرش نسبت به همه‌چیز عوض می‌شود. یا مینو چرا حضورش تا این میزان نامنسجم است؟ فقط آمده بود دعوایی راه بی اندازد ، با عشق قدیمی‌اش در خیابان‌های تهران  بگردد و چیزی بخورد و برود؟

شاید مهدی صباغ‌زاده در ساخت حرفه‌ای باشد و بتواند قصه بگوید. اما این تعدد قصه انسجام را از بیننده می‌گیرد و نمی‌گذارد تا بیننده روی فیلم تمرکز کند و بیننده در تمام فیلم حواسش را به چیز دیگری می‌دهد. همان‌طور که در سالن سینما هم دیدم. چند نفر از سالن سینما به دلیل خستگی خارج شدند. همه در حال صحبت با یکدیگر بودند. و گروهی بعد از فیلم معترض بودند. درصورتی‌که یک فیلم خوب باید مخاطب خودش را روی صندلی‌اش میخکوب کند تا اگر بیننده خواست برود ، نتواند. این مسائل انسجام را از کار مهدی صباغ زاده حذف کرده. و تا مخاطب به تحلیل قسمتی از فیلم می‌پردازد ، قسمتی دیگر تمرکزش را می‌گیرد. در کنار این‌ها یکی از مسائلی که به‌شدت به فیلم آسیب‌زده است ، شخصیت عمه سارا است که برای ایجاد خرده طنزهایی به فیلم آمده. اما این طنز از کنترل خارج‌شده و بتعث می‌شود تا مخاطب فیلم را جدی نگیرد. و به نوعی به فیلم فانتزی نگاه کند. که بهتر بود عمه از فیلم حذف می‌شد تا یک قصه بی‌ربط (حادثه منا) از فیلم حذف می‌شد و در کنار این طنز به فیلم آسیبی وارد نمی‌کرد. اما نکته‌ای مثبت که در این فیلم وجود دارد. طراحی صحنه و فضاسازی فیلم است. که کاملا با فیلمنامه هماهنگی دارد و این فضاسازی به باورپذیری این ملودرام کمک بسیاری کرده است.

خانه کاغذی یک ملودرام نامنسجم است که هدف مشخصی ندارد و تعدد قصه‌ها در فیلم باعث شده تا نتواند قصه‌گویی منسجمی بکند. این فیلم صرفا یک فیلم برای سرگرمی است که ادای احترامی نیز به روزنامه‌نگاران و ژورنالیست‌ها کرده است.

پایان پیام