رویای ناتمام استاد دهلوی برای غریب‌پور

به گزارش پایگاه خبری گلونی، وحید آگاه، عضو هیئت علمی گروه حقوق عمومی و بین‌الملل دانشگاه علامه‌طباطبائی و استاد حقوق سینما و ارتباطات این دانشگاه، در ادامه نوشته‌های خود با عنوان «در جستجوی نسبت حقوق و هنر» در روزنامه اعتماد، نگاهی داشته است به «اپرای عروسکی خیام»، اثر «بهروز غریب‌پور» که در جشنواره تئاتر فجر در تالار فردوسی اجرا شد.

١- هفته گذشته «اپرای عروسکی خیام» به بهانه جشنواره تئاتر فجر در تالار فردوسی اجرا شد و شمه‌ای دیگر از توانمندی هنر نمایشی- موسیقایی ایرانی را نمایش داد. اثر استاد غریب‌پور از لحاظ هنری و کیفیت، بی‌نهایت حیرت‌انگیز و شگرف است، اما این کار از زاویه ممیزی موسیقی در ایران هم اثری قابل توجه است.

٢- ممیزی آثار موسیقایی در ایران نیز سه بعد دارد: ١- خوانندگان و نوازندگان. ٢- کلام موسیقی شامل اشعار و ترانه‌ها. ٣- موسیقی محض اثر.

ممیزی خوانندگان تحت تاثیر دو عامل است: جنسیت خواننده و ممنوع‌الکار نبودن او که در اینجا مراد ما، جنسیت است. چنان‌که به دلیل رعایت موازین شرعی، صدای زنان صرفا برای مستمعان زن یا به صورت همخوانی با مردان و به شکل زیر یعنی به طوری که صدای زن، غالب نبوده و ذیل و ضعیف‌تر از صدای مرد باشد، مجاز است. موضوعی مشترک میان اجراهای صحنه‌ای و آلبوم‌های موسیقی؛ لذا تک خوانی زن برای مستمعین مرد یا مختلط مرد و زن، ممنوع است.

٣- جنسیت صدا در آثار فاخر و معرف الگوی اصیل اسلامی- ایرانی هم تبصره و استثنایی نداشت و همین‌جا محل حسرت مدام و بغض مرحوم استاد حسین دهلوی شده بود؛ مردی که موسیقی در ایران، بسیار به او بدهکار است و عمرش را پای موسیقی فاخر گذاشت. اما در طول سال‌های متمادی، با عدم درایت مسوولان وزارت فرهنگ و عدم استفاده آنها از متخصصان دینی و ظرفیت‌های فقه پویا، فرصت‌های بسیاری از فعالان عرصه موسیقی گرفته شد ازجمله اپرای مانی و مانای استاد دهلوی که چون در صحنه‎ای از آن، دخترکی با خواندن آواز از احساسات درونی‌اش می‎گوید و تک‎خوانی دختر بچه ممنوع است؛ حدود سه دهه اجازه اجرا نیافت و استاد با حسرت این اجرای فوق‌العاده و انسانی، از میان ما رفت و این رویای او، رنگ واقعیت نگرفت. اما گذر زمانه و تدبیر و حمایت از آثار ارزشمند و افتخار آفرینی چون اپراهای عروسکی استاد غریب‌پور من جمله خیام او، این مهم را ممکن ساخته و می‌توان گفت رویای ناتمام استاد دهلوی برای غریب‌پور، دیگر رویا نیست و فهرست اسامی آواگران این اثر، رویای مجسم دهلوی را می‌نمایاند. گیرم که راوی، عروسک باشد.

با اپراهای عروسکی غریب‌پور، دروازه‌های جهانی هنر نمایشی به روی ما گشوده شده و با تدبیر، در حراست از رویاهای هنرمندان شریف‌مان بکوشیم.

پایان پیام