شادی و تست دوپینگ عوامل فیلم

شادی و تست دوپینگ عوامل فیلم

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: شادی حلقه گمشده سینماست یا اونقدر دُز شادی‌مون زیاده و بی‌منطقه که به ابتذال می‌کشه یا یه‌جوریه که فقط نقش اول و همسرش علتش رو می‌فهمن و هیچکس از نویسنده گرفته تا کارگردان و تهیه‌کننده و مدیر تدارکات هم به مای مخاطب نوعی توضیح نمی‌ده اینها چرا اینقدر شادن؟

شادی و تست دوپینگ عوامل فیلم

سینمایی‌ها جای شادی‌هاشون تو جشن خانه سینما و جشن منتقدان و جشن حافظ؛ غم و غصه‌هاشون رو میارن رو پرده واسه ما. شادی‌های فیلم‌ها هم منطق داب‌اسمش‌طوری دارن در حد یه جوک به‌موقع مخاطب رو شاد نمی‌کنن. جنس این شادی‌ها در بعضی از موارد نیاز به متادن‌درمانی هم داره؛ یعنی اونقدری قصه بی‌خودی شاده که تو هرچی حساب‌وکتاب می‌کنی با یه چای ساده و یه ناهار به این حجم از شادی بی‌دلیل نمی‌رسی. اون‌وقت راه‌های نشون دادن این شادی همیشه کلیشه‌ای‌ترین راه موجوده؛ یه سوپراستار رو می‌ذارن رو صحنه که با حرکات موزونش جماعتی رو شاد کنه یا دو تا شوخی می‌کن باهم که تو تا بنا گوش تو تاریکی سالن قرمز می‌شی؛ البته این دومی تازگی‌ها تو سینمای کشور خیلی رایج شده و فضا یه‌جوریه که حتا سناریوی اصلی رو هم بدون جزئیات نمی‌تونی گاهی تو جمع خانوادگی تعریف کنی.

ما مخاطب معمولی سینما هم دوست داریم که شاد بشیم اما این فضا رو با فیلم‌هاتون بهمون بدین یه‌کاری نکنین که آخر فیلم به‌جای اینکه به سکانس‌های فیلم بخندیم به اعتمادبه‌نفستون واسه فیلم‌سازی بخندیم. برای شادی تو سینما همین‌که نسخه بومی خودتون رو داشته‌باشین کافیه؛ باور کنین لازم نیس فاز وودی آلن وسط یه فیلم ژانر وحشتی بردارین. یه‌جوری هم فضا رو مبتذل نکنین که بعد از پایان فیلم مخاطبین در یک اقدام هماهنگ نقش اول رو ببرن واسه تست دوپینگ و بعد مشخص شه که طرف کل فیلم تو فضا بوده و لوکیشن و اینها هم نمی‌تونسته به زمین وصلش کنه!

پایان پیام