فیلم تنگه ابوقریب و جلوه‌های ویژه خاص

پایگاه خبری گلونی، محبوبه محمدی: «تنگه ‌ابوقریب» را بهرام‌توکلی نوشته وکارگردانی کرده ‌است. تهیه‌کنند‌گی آن را سعید ملکان انجام داده است و سرمایه‌گذارش موسسه هنری اوج بوده است. این فیلم درجشنواره سی‌وششم فجر به نمایش درآمده و جزو معدود آثار سینمای دفاع مقدس درجشنواره امسال است که به طور مستقیم به بازیابی عملیاتی از رزمنده‌ها در روزهای پایانی جنگ هشت ساله ایران وعراق می‌پردازد. داستان«تنگه ‌ابوقریب» داستان دفاع دست‌خالی و لب‌های تشنه گردان عمار است در مقابل لشگرکشی رژیم بعث. تقریبا یک هفته قبل از امضا شدن قطعنامه ۵۹۸شورای امنیت و پایان جنگ.

همان‌طور که ذکر شد داستان فیلم درباره عملیاتی است که برای جلوگیری از پیشروی نیروهای دشمن در زمان جنگ انجام شده است. در واقع فیلم به لحاظ محتوایی کاملا مبتنی بر تاریخ و اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده است. سکانس ابتدای فیلم با چهارشخصیت آغاز می‌شود. شخصیت‌هایی که رفتار و گفت‌وگوهای‌شان بیش از هر چیز نشانه دوستی عمیق و قدیمی میان ‌آن‌هاست. زمان مرخصی است و چهار رزمنده هرکدام آماده رفتن به خانه‌های شان هستند که ناگهان در پادگان دوکوهه اعلام می‌شود عملیات سختی درپیش است. رزمنده‌ها به جای شهر وخانه‌های شان عازم محلی به‌نام تنگه ابوقریب می‌شوند و از این‌جا فیلم حکم مستندی را پیدا می‌کند که با شخصیت‌های سینمایی اجرا شده ونمایش داده می‌شود‌.

حتی دیالوگ‌ها نیز بیش از آن چه جنبه دراماتیک و پیش‌برد موقعیت‌ها را داشته باشد به مجالی برای زدن حرف‌هایی تبدیل شده است که احتمالا آن روزها چندان موضوع اصلی ومورد بحث میان رزمنده‌ها نبوده و همین مسئله در بسیاری از موقعیت‌ها باعث قطع ارتباط مخاطب با داستان واقعی و مستند گردان عمار می‌شود.

جلوه‌های ویژه در«تنگه ‌ابوقریب» حکم شاهرگ حیاتی فیلم را دارد. در واقع می‌توان گفت اجرای موفق و باورپذیر جلوه‌های ویژه از مسیر گرفته تا تنگه، همان شکل و شمایلی است که باید اتفاق می‌افتاده است. به‌خصوص که همراهی پسر نوجوان فیلم و این‌که مدام تقاضای دیدن جنگ را دارد عطشی در مخاطب ایجاد می‌کند که فقط با همان صداهای شلیک‌ها وصفیر انفجار وخون ریخته شده روی دوربین آرام می‌گیرد و اقناع می‌شود. با این وجود ذکر این نکته خالی از لطف نیست که حرفه‌ای‌های ژانر جنگی به حرکت سینوسی و برای تاثیرگذاری بیشتر به تنفس ودم در میان صحنه‌های انفجار معتقد هستند. کاری که بهرام توکلی از آن خواسته یا ناخواسته دوری جسته و در نتیجه بعضا تماشاگران خود را با سردرد از سالن سینما بیرون فرستاده است.

پایان پیام