مغزهای کوچک زنگ زده یک شاهکار سینمایی است

دقت در جزئیاتِ فیلم و ریزبه‌ریز مسائل و نکاتِ کار را دیدن و در موردش تعمق و غُور کردن، از شاخصه‌های کتمان نشدنی «مغزهای کوچک زنگ زده» محسوب می‌شود.

پایگاه خبری گلونی، محمدسعید اکبری: «مغزهای کوچک زنگ زده» روایت‌گر داستانی سیاه و تلخ، اما جذاب و شیرین برای بیننده است، قصه‌ای که ظاهراش بویِ زندگی می‌دهد و درون‌اش با جهنم تفاوتی نمی‌کند. «مغزهای کوچک زنگ زده» برخاسته و برجسته شده از بطن جامعه است آنجایی که ما ناکجا آباد صدایش می‌کنیم و هرگز تصور وجود چنین انسان‌هایی و چنین اجتماعی به ذهن‌مان هم خطور نمی‌کند ولی در همین زندگی‌های جهنمی روزنه‌های از امید می‌تابد و اهالی را دل‌گرم به حیات نگاه می‌دارد.

«هومن سیدی» در منصب کارگردان به‌قدری باتجربه و مجرب عمل نموده است که مخاطبان از دیدن این فیلم بی‌عیب و نقص به معنای دقیق و صحیح کلمه لذت می‌برند. دقت در جزئیاتِ فیلم و ریزبه‌ریز مسائل و نکاتِ کار را دیدن و در موردش تعمق و غُور کردن، از شاخصه‌های کتمان نشدنی «مغزهای کوچک زنگ زده» محسوب می‌شود. «مغزهای کوچک زنگ زده» یک شاهکار سینمایی است که هر مخاطبی را وادار به‌تحسین می‌کند.

فیلم‌نامهٔ «مغزهای کوچک زنگ زده» حاصل قلم فرسایی خود «هومن سیدی» است که اوج اهمیت و تاثیر یک فیلم‌نامهٔ متقن و منسجم را در فیلم به‌رخ می‌کشد. فیلم‌نامه‌ای به‌دور از دیالوگ‌های مهمل و اضافی که هرگز بیننده را ملول و آزرده نمی‌کند و تا حدی در دکوپاژ و شخصیت پردازی‌ها تامل و دقت صورت گرفته است که مخاطب لحظه به لحظه خود را ملازم فیلم و شخصیت‌های داستان می‌پندارد. فیلم‌نامه از آغاز تا پایان برای مخاطب خود حرفِ طریف و تازه دارد و تماشاگر نمی‌تواند چند دقیقهٔ آتی فیلم را پیش‌بینی نماید و این از مهم‌ترین نکات این فیلم‌نامهٔ ناب قلمداد می‌شود.

«نوید محمدزاده» را باید به‌سبب تکوین چنین شخصیتِ سخت و دشواری، مدح و ستایش کرد، «نوید محمدزاده» در «مغزهای کوچک زنگ زده» یک خالق است یعنی خلق کنندهٔ شخصیتی باورپذیر که مخاطب آن را مقابل خود احساس نمی‌کند بلکه آن را جزئی از زندگی خودش تصور می‌کند. «نوید محمدزاده» به شخصیتِ «شاهین» جانی ابدی بخشید و «شاهین» داستان را برای سال‌ها بر پردهٔ سینما جاودانه ساخت.

«فرهاد اصلانی» با اتکا به تجربهٔ گران‌قدر خود و بهره‌مندی از راهنمایی‌های کارگردان بی‌بدیل در نقش «شکور» ظاهر شده است گویا سال‌ها در همین تباهی و فساد زیست کرده است، بازی و حالت چهرهٔ «فرهاد اصلانی» در فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» می‌تواند برای بسیاری از علاقه‌مندان به بازیگری کلاس درسی مفید باشد.

هرگز از «نوید پورفرج» و «مرجان اتفاقیان» توقع چنین بازی‌های تکامل‌یافته را نداشتم، الحقُ والانصاف با تمام وجود و احساس این رُل‌ها را بازی کرده‌اند.

موسیقی فیلم به اهتمام «بامداد افشار» ساخته شده است و به‌ زعم من، نفس فیلم به‌شمار می‌آید و مطمئناً اگر موسیقی از این حد کیفیت برخوردار نمی‌بود، فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» تا این اندازه در ذهن و جان مخاطب تاثیر نمی‌گذاشت، کارگردان با استفادهٔ به‌جا و دقیق از موسیقی در طول فیلم نبض و جریان احساسات تماشاگر را در دست گرفته و باورپذیری و درک شرایط موجود در فیلم را مقبول‌تر گردانیده است.

«مغزهای کوچک زنگ زده» یک فیلم کمدی نیست، منتها با پشت‌گرمی به متنی صحیح و درست و حالات بدنی و میمیک بازیگران‌اش تماشاگر را وادار به خنده می‌کند تا سیاهی و تلخی فیلم را با خنده‌های شیرین کم‌رنگ گرداند و بیننده را به‌دنبال داستان بکشاند. فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» خالی از تعقید و تظاهر است، سعی ندارد با دیالوگ‌های پی‌درپی و پیچیده و حتی فلسفی به فیلم خود ماهیت ببخشد، پنجمین فیلم سینمایی «هومن سیدی» اثری ماندگار و فاخر است که از تماشای آن پشیمان نمی‌شوید و هرگز از شروع فیلم تا اتمام فیلم چشم از پردهٔ سینما بر نمی‌دارید.

پایان پیام