پژمان جمشیدی و وضعیت فرهنگی ما

پایگاه خبری گلونی، آرشین ساکی: پرحاشیه‌ترین نامزدی جشنواره امسال، نامزد شدن پژمان جمشیدی برای فیلم سوءتفاهم بود. خبری که اعلامش با خنده حضار همراه شد و بعد هم واکنش‌های اهالی سینما و البته طرفداران آن.

در طی این چند سالی که پژمان جمشیدی پای به عرصه سینما و تلویزیون گذاشته این کم لطفی‌ها بارها از سوی مردم و یا حتی هنرمندان اتفاق افتاده است. نمی‌دانم این طرز فکر از کجا می‌آید که هرکس در یک رشته‌ای بود دیگر اجازه ورود به عرصه‌های دیگر و درخشیدن را ندارد. مگر روز به روز به لطف اموزشگاه‌های هنری و دوره‌های بازیگری همراه با اجرای پایان دوره‌ای بازیگر نیست که روانه بازار سینما می‌شود؟ پس پژمان جای چه کسی را تنگ کرده که باید با چنین برخوردی مواجه شود. پژمان جمشیدی شاید به دلیل علاقه‌اش وارد عرصه بازیگری شده باشد اما ماندنش در این آشفته بازار سینمای ایران تنها و تنها به دلیل شایستگی‌اش بوده. چه بسیار بودند ورزشکاران، خوانندگان و افراد نامدار دیگری که سودای بازیگر شدن داشتند و ناکام ماندند. پس چه خوب است چشم‌مان را به روی توانایی‌های این فوتبالیست دیروز و هنرپیشه امروز باز کنیم و کم‌تر سعی در نادیده گرفتنش داشته باشیم. چرا که بسیاری از بزرگان سینما هم بر لیاقت پژمان جمشیدی صحه می‌گذارند.

بهتر است ما خودمان را سنگ روی یخ نکنیم. اگر کسی از بیرون ما ایرانی‌ها را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کند گمانش می‌برد که بافرهنگ‌تر و انسان‌تر از ما مردمی روی زمین یافت نمی‌شود؟ چرا؟ چون مدام در صفحاتمان تاکید می‌کنیم که ما انسان‌هایی هستیم بدون قضاوت، روشنفکر، بدون ذره‌ای تمسخر و آی که ببینید ما چقدر انسان‌های خوبی هستیم. اما پای عمل که می‌شود یکی را به خاطر طرز لباس پوشیدنش، دیگری را برای طرز صحبت کردنش و حتی کسی را به خاطر درخشش و موفقیتش مسخره می‌کنیم. واقعا که ما گونه‌های نادر بشری هستیم. فکر نمی‌کنم هیچ جای دنیا مردمانی مثل ما داشته باشد که ادعای فرهنگ‌مان گوش فلک را کرده اما دریغ که گاهی رفتاری می‌کنیم که هر بیننده‌ای را انگشت به دهان می‌گذارد.

پایان پیام