شوخی جنسی یا شوخی غیراخلاقی؟
شوخی جنسی یا شوخی غیراخلاقی؟
پایگاه حبری گلونی، عبدالله مقدمی: انتشار فیلمی کوتاه از یک برنامه استندآپ‌کمدی به سرعت باعث واکنش‌های مثبت و منفی در فضای مجازی شد.
جماعتی این کلیپ را حاوی شوخی بسیار زشت و زننده جنسی با اهل یکی از پرتلاش‌ترین و مقدس‌ترین حرفه‌های عالم دانسته‌اند و در مقابل گروهی، آن را یک شوخی بسیار ساده دیده‌اند و به شدت به بی‌جنبگی تاریخی ملت ایران تاخته‌اند.
اما نکته‌هایی که به نظر من رسید این است:
اول اینکه؛ آیا واقعاً شغل مقدسی داریم؟ آیا مثلاً شغل معلم‌ها یا پزشکان یا پرستاران را فرهء ایزدی فرا گرفته ولی پنچرگیر و تعویض روغنی و مکانیک را نه؟ یا اینکه مثلاً وقتی می‌گوییم پرستاران خیلی زحمت می‌کشند، به نظرمان باز هم مثلاً آشپزها خیلی زحمت نمی‌کشند؟
دوم؛ آیا واقعاً اعتراض و شوخی با نقاط ضعف یک شغل باعث هتک حیثیت همهء شاغلین در آن شغل است؟
آیا واقعاً اگر ما یک گروه از جامعه را (گروه شغلی، قومی و …) به نوعی زشتکاری متهم کردیم، بدون اینکه در متن‌مان سعی در نشان دادن فرد یا افراد محدودی از آن گروه (و نه همه) داشته باشیم، آنها حق ندارند ناراحت شوند؟ آیا آنها باید جنبه داشته باشند و با ما به خودشان بخندند؟
آیا هر شوخی‌ای را می‌توان طنز نامید؟
یکی از چارچوب‌های اصلی در طنزنویسی انتقاد از عملکردها و ویژگی‌هایی است که افراد در به وجود آوردنش دخالت دارند. در واقع مسخره کردن دورویی، دروغ، خیانت، کم‌کاری و… کار طنزنویس است اما تمسخر لهجه، نژاد، نقص عضوی از بدن و … کاری است غیراخلاقی. به این می‌گویند: انصاف در نوشتن.
اما شوخی مورد نظر آیا یک شوخی جنسی بود؟ کما اینکه برخی دوستان و طرفداران آقای افشاری، برای اثبات بی‌گناهی‌اش ما را به استندآپ کمدین‌های مشهور دنیا حواله می‌دهند که پر از اشاره‌های صریح یا غیرمستقیم جنسی است. اما بیایید از تفاوت‌های فرهنگی سرزمین‌مان با غرب بگذریم.
فکر کنیم که اینجا هم می‌توانیم هر نوع شوخی جنسی را بنویسیم و بگوییم اما آیا اصولاً گفتن اینکه «پرستاران (و نه یک پرستار خاص) به دکترها (باز هم نه یک دکتر خاص) …» یک شوخی صرفاً جنسی است؟
به نظر نگارنده این شوخی یک کنایه جنسی صرف نیست بلکه نمود بزرگتر آن «شوخی غیراخلاقی» است. شوخی غیراخلاقی ربطی به متن جنسی ندارد.
در واقع ما می‌توانبم با عفیف‌ترین کلمات و تعابیر دیگران را به صورتی بی‌انصافانه و غیراخلاقی متهم به یک زشتکاری کنیم. مثلاً بگوییم «دکترها به جای منشی خفت‌گیر استخدام کرده‌اند» یا «کارمندان بانک تنها واژه‌ای که در جدول خوب بلدند اختلاس است» یا «خلبان ایرانی هنوز فرق کوه و فرودگاه را نمی‌داند».
حال موضوع وقتی بغرنج‌تر می‌شود که ما شوخی غیراخلاقی‌مان را با امری جنسی ادغام کنیم و به این توجه نکنیم که وقتی به همه پرستاران اتهام روابط نامشروع وارد می‌کنیم نه تنها احساسات این گروه شغلی جریحه‌دار می‌شود، بلکه خانواده آنها نیز از خواندن یا شنیدن این شوخی شرمگین و دل‌آزرده می‌شوند.
پس لازم است طنزپرداز و کمدین راه‌های تقلیل شوخی به تعداد محدودی از گروه هدفش را یاد بگیرد.
از شوخی جنسی می‌گذرم اما هیچکس حق ندارد با دست‌انداختن فرد یا گروهی با اتهام‌های موهوم ادعای طنز و شوخی داشته باشد.
برای خواندن دیگر نقدها روی این لینک کلیک کنید.
پایان پیام
کد خبر : 86440 ساعت خبر : 7:59 ق.ظ
آقای افشاری برای شوخ طبعی متوسل به هجو و هزل شده اند که نازل ترین نوع شوخ طبعی است.آن هم در باره گروهی از زحمتکش ترین افراد جامعه.
بسیار زشت و زننده بود این برنامه. نباید به هرکسی اجازه داد به همین راحتی به اقشار زحمتکش جامعه توهین نماید.
واقعا متاسفم در مملکتی که در هر خانواده اش حداقل یک پرستار و بهیار وجود دارد کسی جرات کند چنین شوخی را به زبان اورد.