پروژه یوز به کار خود ادامه می‌دهد

به گزارش پایگاه خبری گلونی، حمید ظهرابی در نشست خبری پایان سال ۱۳۹۶ این سازمان در پاسخ به پرسشی درباره سرنوشت پروژه بین‌المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی پس از بازداشت فعالان این پروژه گفت: حفاظت از یوزپلنگ آسیایی یک پروژه بین‌المللی با UNDP بوده است. شرکت میراث پارسیان به عنوان همکار این پروژه وارد شده بوده است. بنابراین سرنوشت میراث پارسیان ارتباطی به سرنوشت پروژه نخواهد داشت.

وی افزود: اینکه UNDP خود را کنار کشیده و بیرون آمده شایعه بود. موضوع این بود که UNDP گفته بود من دیگر نمی‌توانم کمک مالی بکنم. الان با دیوان محاسبات پیگیریم که بتوانیم منابع مشترک برای حفظ یوزپلنگ دریافت کنیم.

معاون سازمان محیط زیست تأکید کرد: آقای کلانتری هم مرتبا پیگیرند. هر بار که با من تماس می‌گیرند از سرنوشت منابع مالی پروژه یوزپلنگ می‌گیرند و وضعیت «ایران» خانم [توله یوزپلنگ ماده در اسارت] را هم جویا می‌شوند. منابع مختلف ۵۰۰ میلیون تومانی و همچنین یک مورد یک میلیارد تومانی را خود ایشان پیگیری کردند و به پروژه اختصاص داده شد.

ظهرابی تصریح کرد: پروژه ایمن‌سازی جاده عباس‌آباد و حفاظی که برای آن در نظر گرفته شده، پروژه خروج دام از منطقه خارتوران و همچنین خروج دام از میاندشت و … انجام خواهد شد.

معاون محیط زیست طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کرد: قبلاً سیاست ما در حفاظت از یوزپلنگ تمرکز روی این بود که زیستگاه را حفاظت می‌کنیم و خود یوزپلنگ جمعیتش را بالا خواهد برد. الان متوجه شدیم باید تمرکز ویژه روی فرد فرد این‌گونه داشته باشیم.

ظهرابی تشریح کرد: یکی این مرکز تکثیر در اسارت است و لقاح مصنوعی را در دستور کار داریم. قراردادی با پژوهشکده محیط زیست هماهنگ شده و قرار بود گروهی بیست روز پیش به ایران بیایند و این کار را انجام دهند که به دلیل همین اتفاقات اخیر خ نداد اما قرار شد در قالب یک قرارداد چهارچوب‌دار انجام شود.

وی تأکید کرد: از طرف دیگر دیدیم جمعیت در استان یزد به شدت افت کرده که شاید دلیلش تغییر اقلیم باشد و در مقابلش در مناطق شمالی (شاهرود، میاندشت، و…) شاهد افزایش جمعیت بوده‌ایم. به احتمال زیاد یک محدوده طبیعی محدود شده و پناهگاه حیات وحش به معنای واقعی و نه معمول برای یوز در نظر بگیریم. یک محدوده حدود ۳۰ هزار هکتاری است و آنجا حداقل خیالمان راحت خواهد بود که تعدادی یوزپلنگ داریم که آنجا در امنیت زندگی می‌کنند.

پایان پیام