تخریب درختان جلو چشم شهرداری‌ها

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: برای خیلی‌ها این سوال همیشه مطرح است که وقتی سازمان زیباسازی و فضای سبز شهرداری هر شهری درختی را به می‌برد، چرا به جای آن درخت بریده شده، نهالی نمی‌کارد که پس از چند سال جایگزین درخت قبلی شود.

اگر همین یک سوال را پیگری کنیم، خیلی از واقعیت‌های موجود در مناسبات شهری برای ما آشکار می‌شود.

در ابتدا باید گفت که درخت‌های موجود در شهرهای ایران که بیشتر چنار، زبان‌گنجشک، سرو، کاج و… هستند، درختان نسبتا مقاومی در برابر آسیب‌ها هستند و به‌راحتی خشک نمی‌شوند.

سوال این است که این درختان چرا و چگونه خشک می‌شوند تا ماموران فضای سبز شهرداری‌ها به زحمت بیافتند و با اره‌های برقی آنها را ریشه‌کن کنند؟

این درختان در نوددرصد موارد، قبل از صدور پروانه ساختمان و ده‌درصد باقی‌مانده درحین اجرای پروژه‌‌ی ساختمانی ملک مجاور آنها خشک می‌شوند.

زدوبندهای پشت پرده

اما نکته مهم اینجاست که طی این مراحل، ماموران شهرداری‌ از نزدیک در جریان نابودی درختان هستند. هم آن زمان که برای صدور پروانه ساختمان محل را بازدید می‌کنند و درختان موجود را برای مکان ورودی‌ها رویت می‌کنند و هم زمانی که پس از ساخت، برای صدور پایان کار محل را بازدید می‌کنند و جای خالی درختان را می‌بینند.

روال شهرداری‌ها به این صورت درآمده است که تنها مسئله مهم برای حساس‌شدنشان، پرداخت عوارض و جریمه‌ها است. معنی این جمله آن است که مالک مختار است هر قانونی را نقض کند مشروط به اینکه جریمه‌اش را بپردازد. برای کارشناسان شهرداری ثابت کردن اینکه درختان روبه‌روی یک ملک ساخته‌شده، به چه دلیلی خشک یا بریده شده‌اند، بسیار آسان است. اما پرداخت‌های پشت و روی پرده، به بهانه مقروض بودن همیشگی شهرداری‌ها، برخورد با مالکان را سخت کرده است.

مادامی که برای شهرداری‌ها پول ارزش به‌حساب می‌آید، آبادانی شهرها خیال خامی است. وقتی زدوبند مالک و شهرداری موجبات تخریب فضای سبز شهرها را باعث شده است، نباید انتظار داشت که برای ترمیم درختان بریده شده نهال جدیدی کاشته شود. چون هر نهالی بعد از چند سال در حکم همان درخت مزاحم قبلی است و باقی‌ ماجرا.

پایان پیام