فردوسی غریب خواهد ماند

فردوسی غریب خواهد ماند

پایگاه خبری گلونی، آرشین ساکی: امسال هم روز فردوسی، ۲۵ اردیبهشت درست مثل سال‌های قبل بی سروصدا و خبر گذشت. روز شاعری که حق بزرگی به گردن ما پارسی زبان‌ها دارد. با این حق، فردوسی از آن شاعرانی است که حداقل ما ایرانی‌ها عجیب در حقش کم‌لطفی کرده‌ایم.

شناخت فردوسی برای اغلب ایرانی‌ها محدود می‌شود به همان اشعاری که در کتاب‌های درسی خلاصه شده است. اگرچه در گذشته شاهنامه‌خوانی یکی از تفریحات مردم بوده اما رفته رفته با رو شدن سبک‌های جدید شعری این شاعر صاحب نام به فراموشی سپرده شده است.

نمی‌توان گفت تاریخ شعرهای فردوسی سرآمده که اگر چنین بود باید حافظ و سعدی و مولانا و خیام هم به فراموشی سپرده می‌شدند. اما این فراموشی بیش از هر کس دیگری در مورد او اتفاق افتاده است. انگار که با این شاعر و شاهکار ادبیاتی‌اش کمی مغرضانه برخورد کرده‌ایم.

فردوسی غریب خواهد ماند

نخواندن شاهنامه و ندانستن آن یک بحث است، آن‌‌چه بیش از این موضوع دردآور است نسبت دادن ابیات و اشعاری جعلی به این شاعر ایرانی است. ابیاتی که اصلا به سبک و سیاق اشعار فردوسی نه تنها شبیه نیست بلکه خیلی هم از آن‌ها دور است. طوری که هرکس حتی اگر تعداد اندکی از شعرهای فردوسی را خوانده باشد متوجه می‌شود که نمی‌تواند مربوط به او باشد.

مانند این بیت: به یزدان اگر ما خرد داشتیم/کجا این سرانجام بد داشتیم.

این بیت جعلی است و در شاهنامه نیامده است.

این اشتباه گاه از سوی افراد صاحب قلم و ادب نیز مشاهده می‌شود یعنی بسیاری از کسانی که ادعای ادبیات دارند و دستی بر شعر و شاعری، هنوز درست و حسابی فردوسی و سبک و شاهکارش را نمی‌شناسند.

در خانه بسیاری از پدر و مادرهای ما حتما یک شاهنامه پیدا می‌شود اما نسل جدید آن‌طور که باید فردوسی را نمی‌شناسند.

در این زمینه باید فرهنگ‌سازی شود، شاهنامه خیلی بیش‌تر از یک کتاب شعر ساده مورد توجه قرار گیرد. بلکه بالاخره یک سال آن‌طور که درخور و شایسته است مقام او گرامی داشته شود.

پایان پیام