وقتی تهران ونیز می‌شود

وقتی تهران ونیز می‌شود

پایگاه خبری گلونی، بهاره حاصلیان: در پی بارش‌های اخیر در شهر تهران و آب‌گرفتگی معابر نظر عده‌ای از شهروندان تهرانی را جویا شدیم،‌ تا بدانیم آیا با مشکلی برخورد کرده‌اند یا خیر.

خانم جوانی کنار معبرِ پر از آبی جیغ می‌زد، با حالتی پریشان گفت: قبلاً موش‌ها فقط توی جوب بودند،‌ حالا که پیاده‌رو پر از آبه، شنا کردن و همه جا هستند. چندشا.

آقای جوانی به کمک خانم آمد. خیلی مسلط به خود گفت: نگران نباشید، هر منطقه‌ای با توجه به شرایط جغرافیایی، زیست بوم متفاوتی داره.

خانم گل از گلش شکفت: عه. راست میگیدا. هر وقت میرم مالزی، میمونا تو خیابون از کیفم خوراکی می‌دزدند. یه بارم تو سیدنی از این مرغای کیوی هستنا، بهم حمله کردند. تایلندم که نگو با اون فیلاش. اصلاً من جذب حیوونم خوبه.

به بخش دیگری از شهر تهران می‌رویم. دست‌فروشی کنار معبری بساط کرده بود و چکمه‌های بلند مشکی می‌فروخت و دعا می‌کرد به جانِ مسببین این وضعیت: فروش چتر به اندازه‌ی این چکمه‌ها سود نداره. اکثراً مردم تو ماشینن. چتر به دردشون نمی‌خوره. اما بالاخره از ماشین که می‌خوان بیان پایین. اونوقت حتماً چکمه لازم دارن. و ادامه داد: من تنگه‌ی واشی هم بساط داشتم اما به این موفقی نبود.

وقتی تهران ونیز می‌شود

کنار آقایی رفتیم که فرزندش را بغل کرده بود و از معبری عبور می‌کرد. خیلی هم راضی بود و اضافه کرد: ورزشه دیگه. چه اشکالی داره. اونطرف رو ببینید باید شنا بلد باشید. اون‌ور هم حتماً باید صد و هشتادتون باز باشه و گرنه نمی‌تونید بپرید.

با یک گروه ایرانگردی روبه‌رو شدیم. ذوق زده گفتند: فرصت نبود بریم سفر. این بخش از پیاده‌رو شده، عینهو سفید رود. اون ور هم که گِلیه، خودِ کارونه. آبِ زیر پل رو.سی و سه پله.جان. آدم دلش وا میشه.

خانمی گفت: وای. این کوچه فقط یه قایق کم داره وگرنه خودِ ونیز بود.

خانم دیگری گفت: قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به آب

دور خواهم شد از این

پایان پیام