بابای میلاد بودن یه شغله

پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: من شغلم بابای میلاد بودنه. دلم می‌خواست همیشه بازرس می‌شدم یا بازپرس یا حتا کارآگاه. حالا چرا می‌گم بابای میلاد، چون همه من رو به این اسم می‌شناسن.

وقتی مدرسه می‌خواد شهریه رو بالا ببره؛ پام رو که می‌ذارم تو مدرسه از سرایدار تا مدیر همه به هم سیگنال می‌دن که جمع کنین بابای میلاد اومد. من عاشق آتو گرفتن از مردمم.

تو محله‌مون از ترس من که نکنه به تعزیزات آمار گرون‌فروشی بدن میوه اژدها رو هم اندازه خیار می‌فروشن.

هرچند که من بازهم بهشون گفتم که اینها قاچاقن و اصلاً نباید تو بازار باشه. درمونگاه محله‌مون هنوز با همون تعرفه قدیمی نسخه ما رو می‌پیچه؛ چون معتقده من آدم بدپیله‌ای هتم و حق فنی و اینها حالیم نیست.

همه جا صحبت من است

هرجا که می‌رم پشت سرم می‌گن که بابای میلاد وصله به بچه‌های بالا. هیچ‌وقت هیچ‌کس باورش نمی‌شه من فقط دنبال یه توجیه منطقی برای کاهش خدمات و افزایش قیمت‌ها هستم.

میلاد فکر می‌کنه من یه قهرمانم که قراره مچ همه آدم بدها رو رو کنم. بچه‌ام نمی‌دونه که من بخشی از حقوقم به‌عنوان مصرف‌کننده رو می‌خوام زنده کنم که اون‌هم هزار تا اما و اگر داره.

با همه اینها همه سعی‌ام رو می‌کنم که خودم رو مستقیم درگیر نکنم و فقط از ناحقی‌ها شکایت می‌کنم اونها هم می‌دونن الکی به چیزی کلید نمی‌کنم.

پایان پیام