تحلیل خنده‌های علی صبوری در استندآپ کمدی
به گزارش پایگاه خبری گلونی، یکی از اتفاقات عجیب در خنداننده شو این بود که آقای علی صبوری به حرفهای خودش می‌خندید!
در ویدئوی استندآپ او می‌توانید بببنید که سه بار در دقایق ۲:۱۰ و ۴:۳۳ و ۵:۵۰ به گفته خودش می‌خندد و داوران و تماشاگران را به خنده وا می‌دارد.
صبوری با این حرکت سعی داشت که از جمعیت خنده بگیرد که موفق هم بود.
اما آیا او می‌تواند در اجراهای بعدی هم با این حربه از جماعت خنده بگیرد؟ آیا اصولا این خنده به خود، تماشاگران داخل خانه را نیز می‌خنداند؟
آیا این سه مرتبه‌ای که صبوری به خودش می‌خندند واقعا خنده‌دار بود؟ یعنی اگر نمی‌خندید چه اتفاقی می‌افتاد؟
البته هیچ عیبی ندارد که کمدین از هر ابزاری برای ارتباط با مخاطب بهره بگیرد اما خنده به خود، می‌تواند همیشه کارساز باشد؟
مارتین لارنس و علی صبوری!
عجیب‌تر اما سخنان اشکان خطیبی در دفاع از این حرکت صبوری بود. خطیبی گفت: «اینم یه روششه، مارتین لارنس هم از همین روش استفاده میکنه و غش‌غش میخنده»
بعید است خنده به خود روشی در استندآپ باشد. با دیدن یکی دو ویدئو از مارتین لورنس هم می‌فهمیم او به خود نمی‌خندند بلکه به موقیعت پیش‌آمده می‌خندند و خنده‌اش جزو قصه و روایت است نه برای فاصله‌گذاری و گرفتن خنده از مخاطب.
مثلا در جریان استندآپ وقتی کسی در سالن چیزی می‌گوید و او پاسخ می‌دهد می‌خندند. یعنی به شوخی مخاطب می‌خندند.
خنده مارتین لورنس اجرای با لبخند است نه خندیدن به خود. او چهره‌ای بشاش دارد و با لبخند و حرارت استندآپ می‌کند.
فرق دیگر خنده‌های لورنس با آن چه که صبوری ارائه کرد در این است که گاه خنده‌های لورنس به شخصیتی که روایت می‌کند برمی‌گردد نه به خود لورنس. یعنی خنده‌اش در ادامه ماجراست نه برای ایجاد خنده در مخاطب.
صبوری اما وقتی از زبان پدر می‌گوید: «بهم نگو پدر من چندشم میشه»، می‌خندند. خنده‌ای که متعلق به پدر یا پسر نیست بلکه خنده علی صبوری است که بسیار هم تصنعی است.
با دیدن ویدئو‌های مارتین لارنس می‌بینید که خنده‌های او خنده‌های معمولی کسی است که دارد جک تعریف می‌کند. او مثل هر کسی که جک می‌گوید و خوشحال است می‌خندد و تعریف می‌کند اما طول و عرض استیج را با خنده انفجاری طی نمی‌کند!
مربی صبوری آقای فرهاد آئیش در نقد خنده‌های او گفت: «بهت گفتم یک بار اگر خنده‌ات گرفت، بخند نگفتم همه‌اش بخند» یعنی تاکید آقای آئیش هم بر خنده ساختگی نبوده است.
علی صبوری برای ماندن در این مسابقه و معرفی شدن به یک استندآپ کمدین حرفهای باید شیوه‌های دیگری را برای خنداندن مخاطب انتخاب کند.
پایان پیام
کد خبر : 96641 ساعت خبر : 7:33 ب.ظ
دست بردار دوست عزیز.از اینکه آسمون و ریسمون ببافی ، به خودت زحمت این همه تحقیق بدی، تا سنگی جلوی پای یک جوان که استعدادهاش در حال شکوفا شدن بیندازی، نقد سازننده کن تا به همدیگه کمک کرده باشیم. نه تنها علی بلکه همه ای این دوستان کلی زحمت کشیدن تا اینجا رسیدن و کلی آرزو های خوب و شیرین دارند. بیاین به هم کمک کنیم تا همه با هم انسان های موفقی باشیم تا کشوری موفق و پیشرفته داشته باشیم. اینجوری همه با هم لذتشو میبریم. دم همتون گرم.
نقدتون تابلو سرکوب کردن هنرنمایی صبوری… بنظرمن خنده هاش بانمکه… غلو ممنوع
مخالفم. اولا که هیچ محدودیت و چارچوب قطعی برای خنداندن وجود نداره. چون باب شده که کمدین باید خودش نخنده دلیل نمیشه اگه کسی خندش گرفت یا حتی به عمد خندید کارش بیخود باشه.
ضمنا اگر کمی به محتویات اجراش دقت کنین میبینین که این خندیدن نمک اجراشه و شخصیت کودن و بی عار و لوده ای رو که داره از قولش حرف میزنه ملموس تر میکنه. کسی که انقد اشتباهات خودش رو راحت بیان میکنه و غش غش به سوتیاش میخنده و قابل درک تر میشه که چرا باباش از داشتنش خجالت میکشه !!!!!!!
من متوجه نمیشم کجای این خنده ها نمکه، وقتی مطلبی که بیان میکنه واقعا جای خندیدن برای خود مخاطب هم نداره خندیدن خودش به اون مطلب بیشتر حس لودگی رو ایجاد میکنه تا طنز
بی نمکه. خیلی.
به نظر من خنداندن آداب و اصول نداره. درسته یه سری شرایط هستن که اگه از جانب کمدین رعایت بشن بهتره ولی اینکه چارچوب تعیین کنیم که چون صبوری به این شکل خندیده کارش ضعیفه و… به نظرم سخت گیری بیش از حده. همونطور که رامبد جوان هم بعد اجرای صبوری گفت مهمترین ویژگی یه استندآپ خوب در کنار متن قوی و شیوه بیان و اکت و … اینه که بتونه مخاطب رو بخندونه که به نظرم صبوری این کارو به نحو احسن انجام داد