عصبانی نیستم فیلمی که عصبانی‌تان می‌کند

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: عصبانی نیستم ساخته رضا درمنشیان، فیلمی است که در زمان اکرانش با توقیف و حاشیه‌های مختلفی روبرو شد و همین عاملی بود تا سر‌وصدای زیادی بین هنرمندان و مردم به‌پا کند. به‌بهانه انتشار این فیلم در نمایش خانگی، مختصری درباره عصبانی نیستم می‌نویسم.

توقیف رواج پرخاشگری

شاید جزو مخالفان توقیف آثار هنری باشید. اما آیا فیلمسازان ما به فکر توقیف رواج پرخاشگری در جامعه هستند؟ فیلمسازانی که از تیزی تیغ سانسور، گلایه می‌کنند و معتقدند با سانسور، فیلمشان تبدیل به کلاژی نامفهوم می‌شود و اثر هنری‌شان را زیر سؤال می‌برد، به این فکر می‌کنند که مخاطب از این‌همه درد و رنجی که تجربه می‌کند خسته است؟ آیا دغدغده‌ای دارند تا با فیلمشان حال مخاطب را خوب کنند؟

تعریفمان از هنر

در این یادداشت، قصد طرفداری از توقیف فیلم‌ها را ندارم. اما واقعاً تعریفمان از هنر چیست؟ اگر کسی واقعیت‌های جامعه را به‌شکل غلیظ‌تری به مردم نشان دهد، هنرمندی به خرج داده است؟

تعصب را کنار بگذاریم

با دیدن عصبانی نیستم، عصبانی شدم. خواندن نقدها هم‌ مرا عصبانی‌تر کرد. چون مدت‌هاست به این روش، خو گرفته‌ایم که می‌گوییم فلان فیلم، درجه‌یک است چون درد مردم را نشان خودشان داده است.

تا کِی باید بگوییم «نوید»، آیینه هر کدام از ما ایرانی‌هاست؟ کاش یک نفر به فیلمسازان و نویسندگان بگوید مردم ایران، نیازی به آیینه ندارند. ایرانی‌هایی که نامشان به‌عنوان عصبانی‌ترین مردم جهان، در سیاه‌ترین تیترهای رسانه‌های کشور خودنمایی می‌کند، به نشاط، آرامش و الگوهای کارآمد نیاز دارند.

اتفاقی که می‌تواند توسط فیلم‌ها رقم بخورد اما صدافسوس که فیلم‌سازان ما هنوز تلاش می‌کنند اعتیاد، فقر، افسردگی و… را در قالب یک فیلم روی پرده سینما ببرند و با‌افتخار بگویند ما صدای مردمیم! لطفاً تعصب را کنار بگذارید و یک‌بار دیگر خلاصه فیلم را بخوانید.

خلاصه فیلم عصبانی نیستم

«عصبانی نیستم» داستان «نوید» با بازی نوید محمدزاده، دانشجوی ستاره‌دار و اخراجی است که برای فراهم آوردن حداقل شرایط زندگی در رویارویی با بی‌اخلاقی‌های جامعه با خود تمرین می‌کند تا «عصبانی» نباشد و در تلاش است تا دختر مورد علاقه‌اش «ستاره» با بازی باران کوثری را از دست ندهد».

اگر هنوز از جان‌مایه فیلم عصبانی نشدید و فکر می‌کنید روحیه‌تان در اثر مشکلات جامعه، ضعیف نشده، عصبانی نیستم را ببینید. قول می‌دهم دست خالی (از خشم) برنگردید!

پایان پیام