آیت بی غم به هر قیمتی نمی‌خنداند

پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی:  آیت بی غم شروع سؤال‌برانگیزی را برای اجرایش انتخاب کرد.

او سراغ ارتباط با مخاطبان هم رفت. ارتباطی که فقط به اشاره‌های کلامی‌اش مربوط نبود. فراتر از کلام، بی غم برای مخاطب، فضاسازی کرد تا نشان دهد خود واقعی هر کسی با آنچه نشان می‌دهد فرق دارد. اینجاست که ما با یک سوژه انسانی و اجتماعی روبرو هستیم.

سبک منحصربه‌فرد

اگر قرار باشد اجرای کسی را مختص خودش بدانیم، آیت بی غم است. کسی که از قدرت سوژه‌اش استفاده می‌کند و دنبال جوک‌های تکراری نمی‌رود. او با تکیه بر متن و اجرای تئاتری‌اش، قدرتش را حفظ می‌کند و نیازی به شو‌خی‌های سطحی ندارد. این شرکت‌کننده با پوشش خاصی روی صحنه آمد و این یعنی او علاوه بر محتوا، فرم را هم در نظر گرفته بود.

هوشمندی در انتخاب سوژه

هر کسی این جرئت را به خودش نمی دهد که به سمت سوژه‌های اجتماعی برود. به نظر می‌رسد نقد رفتارهای اجتماعی (فحاشی در فضای مجازی) برای آیت بی غم، اولویت داشت. او تلاش می‌کند از طریق تلفیق تئاتر و کمدی، آیینه‌ای برای مخاطب‌ها باشد.

سوژه‌های اجتماعی، نقطه ضعف یا قوت؟

ممکن است مخاطبان دلشان بخواهد بیشتر بخندند. اما سبک آیت بی غم این است که شما را به فکر فرو ببرد. شاید این سبک، تماشاگر را شاکی کند که چرا ما را بیشتر نمی‌خندانی؟

اگر بی غم بتواند در اجراهای بعدی با شوخی‌های بیشتری، به سوژه‌های اجتماعی بپردازد، می‌تواند هم راه و رسم خودش را حفظ کند و هم مخاطب عام را راضی کند. اتفاقی که البته سخت است و باید پذیرفت که او نمی‌خواهد مخاطب را به هر قیمتی بخنداند.

پایان پیام