برای موتورسواری بانوان هیچ قانونی وجود ندارد

پایگاه خبری گلونی، بهاره حاصلیان: به گزارش ایسنا، خانم سمانه حیدری یکی از نخستین زنانی است که رشته «موتور‌سواری» را انتخاب کرده‌است.

این بانوی خراسانی که ابتدا اسب سوار بوده‌اند و بعد علاقمند به موتور‌سواری شده‌اند، به هئیت موتور‌سواری استان مراجعه می‌کنند. اما به ایشان می‌گویند: «هیچ قانونی در زمینه موتور‌سواری بانوان نداریم!»

ایشان ناامید نمی‌شوند و به راهنمایی و رانندگی استان می‌روند تا حداقل گواهینامه موتورسواری در شهر را بگیرند. اما باز هم همان پاسخ را می‌شنوند:

«گواهینامه موتورسواری به بانوان نمی‌دهیم زیرا در کشور قانونی در این خصوص وضع نشده‌است»

حتماً می‌دانید سابقه قانونگذاری در ایران حدود «۱۰۰سال» است.

و باز هم، حتماً می‌دانید که قوانین جامعه مجموعه‌ای از بایدها و نبایدهایی است که شیوه رفتار آدمی را در زندگی اجتماعی تعیین می‌کند.

آنوقت بعد از یک قرن از لحظه‌ای که ایران قانون‌دار شد، از این آدمی‌های ایرانی رفتارهایی سر می‌زند که هیچ قانونی برای آنها نوشته نشده‌است.

چرا صدور گواهینامه موتورسواری بانوان بی قانون مانده‌ است؟

چند احتمال

۱- یادشان رفته‌است. اکنون که یادآوری شد حتماً قانونی در موردش ابلاغ خواهد شد. درمورد قانون نگران نباشید، دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.

۲- یادشان بوده‌است، آنرا نادیده گرفته‌اند.

در حال حاضر صدور گواهینامه پایه یک برای بانوان ممنوعیتی ندارد. اما جذب خانم‌ها به کامیون یا اتوبوس اندک است. ولی موتور که مانند کامیون نیست! نه تنها بزرگ جثه نیست بلکه هیجان‌انگیز هم است. فقط کافی است قانونی در مورد نحوه صدور گواهینامه موتور‌سواری بانوان به آموزشگاه‌ها ابلاغ شود، چه خواهد شد؟ از این جهت مسؤلین اصلاً فکرشان را درگیرش نکردند.

۳- قانون مثل جاده است.

یا جاده آسفالت شده‌است (قوانین وضع شده) که همگان از آن استفاده می‌کنند.

یا جاده خاکی است (قوانین بازدارنده) که افراد مصرتر از آن استفاده می‌کنند.

اما وقتی بین دو کوه، دره وجود دارد (قانونی نیست) مگر چند نفر وجود دارند با این نگرش:

«حالا که راهی نیست، راهی می‌سازیم!»

۴- اگر برفرض محال، کسی بین دو کوه دره ساخت و از آن رد شد آنوقت یک پوستر می‌سازیم با این مضمون:

« بهشت زیر پای مادران است، نه کارمندان و نه موتورسواران»

پایان پیام