ماکان بند و هوروش بند با ترانه‌های آبکی

به گزارش پایگاه خبری گلونی، حتی طرفداران پروپاقرص گروه‌های ماکان بند نیز قبول دارند که برخی از ترانه‌های آنها بی‌محتواست.

محمدرضا یزدان پرست در برنامه صبح امروز شبکه دو بعد از اعلام خبر استعفای محمد علی بهمنی از شورای شعر دفتر موسیقی به بخشی از ترانه های گروه ماکان بند اشاره می‌کند و آنها را برای مخاطبانش می‌خواند.

 استعفای محمدعلی بهمنی از شورای شعر دفتر موسیقی

«سلام و‌ …
نه، امروز دیروز‌ است‌
نه من‌
آن شاعری که دیروز‌
از فردایی می‌سرود که
امروز نیست.

از سال ۱۳۴۲ که به‌مهر‌بانی استادم گرامی‌یاد فریدون‌مشیری در‌ رادیو سرودن ترانه را تجربه می‌کردم تا امروز، هرگز از تشویقی مغرور و از انتقادی دلگیر نشده‌ام. در حال‌ حاضر‌ هم با همه‌ تلخی‌هایی که در شورا تحمل می‌کنم، دوست ندارم گله‌مند شرایط باشم.

اما صادقانه اعتراف می‌کنم که در جوانی‌ اگر ذات کلام در بیان را به‌ درستی نمی‌شناختم، در مسیر تا هفتاد‌وشش‌سالگی اندکی شاید آموخته باشم.

لبم‌عطش‌زده‌ی‌بوسه نیست‌حرف‌ بزن
شنیدنت عطشِ روح را می‌افزاید

متاسفانه روزگاری را می‌گذرانیم‌ که‌ برای‌تخریب “موسیقی” رندانه‌ دارند (ارج بایدو نبایدِهای) کلمه در ترانه را از باورهامان می‌ربایند.

جهت اطلاع: من با آگاهی‌ِ اشتباهم از قبول (ریاست شورای ترانه) – نه به‌دلیل این که شش ماه است کارشناسانش هم حقوقی دریافت نکرده‌اند. فقط به این دلیل که دیگر مزاحم ترانه‌های ضعیف نباشم. با شرم خداحافظی می‌کنم»

روزگار بد ترانه‌های ماکان بند

اینکه چرا ترانه در روزگار ما به این روز افتاده موضوع این نوشته نیست بدیهی است که اتفاقات بسیاری دست به دست هم دادند تا وضعیت ترانه در موسیقی پاپ به اینجا برسد.

نه فقط مرور گروه ماکان بند که هوروش بند هم در ترانه‌هایش از جمله‌ها و محتوای عجیب و غریب زیاد دارد.

هوروش بند یکی از گروه‌هایی است که امروزه سر و صدای زیادی به پا کرده است اما طرفداران این گروه هم همه کارهای آنها را نمی‌شنوند و طرفدار همه آثارشان نیستند و آنها هم قبول دارند که این گروه در محتوای بعضی از ترانه‌ها به بیراهه رفته است.

‌نکته اصلی اینجاست که ما ترانه‌سرایان بسیار خوبی در داخل کشور داریم اما به دلایل مختلف برخی گروه‌ها به سراغ ترانه‌سراهای حرفه‌ای و با سواد نمی‌روند و سعی می‌کنند خودشان ترانه موسیقی خودشان را بسرایند.

در موسیقی پاپ امروز و آثاری که در داخل کشور تولید می‌شود موارد عجیب و غریب از این دست زیاد است و شاید بتوان گفت حالا موسیقی لس‌آنجلسی دست‌کم در محتوای اخلاقی و هنری در ترانه‌ها از موسیقی داخلی پیشی گرفته است و شما چنین اتفاقی را در موسیقی‌هایی که در لس آنجلس تولید می‌شود نمی‌بینید.

پایان پیام