ارژنگ امیرفضلی و اعلام عزای عمومی

به گزارش پایگاه خبری گلونی، ارژنگ امیرفضلی در تازه‌ترین ویدئوی خود به بدبختی گفته است مرسی که هستی.

یک: با عصبانیت نمی‌شود کسی را خنداند. یعنی خشم با کمدی جمع نمی‌شود. هنرمند و هنر باید از موضوع یا سوژه فاصله بگیرد تا بر مخاطب اثر بگذارد یا او را بخنداند.

دو: بدبختی من لزوما بدبختی همه نیست. دزدی همیشه هست و ممکن است بارها اتفاق بیفتد.

سه: بدبختی مصادیق بسیار دارد. بدبختی در جامعه فراوان است اما آیا اگر کسی صندوق ماشین ما را خالی کرد باید فریاد بزنیم بدبختی مرسی که هستی؟
اگر سلبریتی این گونه فریاد بزند پس مردم باید چه کنند؟

چهار: کمدی باید حال آدم را خوب کند.حداقل کمی حس خوب برای یک کلیپ کمیک در اینستاگرام بد نیست. این نوع برخورد با یک سرقت خرد، مخاطب را ناامید می‌کند و توجه‌اش را از اصل ماجرا به فرع منحرف می‌کند.

عزای عمومی ارژنگ امیرفضلی

اعتراض ارژنگ امیرفضلی پس از سرقت از ماشینش

پنج: بدبختی اصلی آنجاست که سلبریتی ما خالی شدن صندوق ماشینش را عزای عمومی فرض کند و به بدبختی بگوید مرسی که هستی.

شش:‌ سلبریتی‌ها اغلب هیچ وقت وارد کارزار اصلی نمی‌شوند. یعنی فعالیت اجتماعی‌شان در حد همین است که ادای معترض یا مخالف دربیاورند.  برخی از آنها دچار خوداپوزوسیون‌پنداری حاد هستند و فکر می‌کنند با فعالیت در اینستاگرام می‌توانند گاندی زمان بشوند.

هفت: بدیهی است مردم بدبختی دارند. اما بدبختی‌شان بزرگ‌تر از بدبختی آقای هنرمند است و بدبختی آنها لزوما اقتصادی نیست.

هشت: قصه‌ای از احمد شاملو به یاد دارم که آیدا در یک مصاحبه روایت کرده است. شرحش مفصل است اما پیامش این است که وای به حال هنرمندی که درد مردمش را نداند. درد مردم با اینستاگرام و در اینستاگرام دوا نمی‌شود.

سلبریتی در جامعه

نه: واقعیت این است که سلبریتی در جامعه ما همین است. سطحی و احساسی. در نبود رسانه‌های آزاد و احزاب باید به همین سلبریتی‌ها دلخوش باشیم. پس بدبختی مرسی که هستی!

پایان پیام