صندلی و انگیزه برای ارتکاب گناه

همش تقصیر صندلی‌هاست به محض این‌که دانشجو می‌نشیند رویش، شیطان می‌رود توی جلدش.

این نیمکت‌ها یک جورهایی عین صندلی‌های ورزشگاه‌ها هستند به محیط‌های مختلط آلرژی دارند. البته صندلی ورزشگاه دوز آلرژی‌اش بالاتر است و فقط به جنس مذکر حساسیت ندارد.

اصلا نمی‌دانم این صندلی و نیمکت‌ها چه مشکلی دارند که هی باعث گناه می‌شوند.

مثلا صندلی ریاست در بعضی‌ جاها، تا رئیس بیچاره رویش می‌نشیند، صندلی شروع می‌کند به وسوسه کردنش و ازش می‌خواهد اختلاس کند، حق مردم را ندهد.

هر چه رئیس بیچاره مقاومت می‌کند، صندلی بیشتر اصرار می‌کند تا این که آخر، کار خودش را می کند. تازه یک جوری رئیس را جادو می‌کند که رئیس سرش برود صندلی را ول نکند.

برای حل مشکل گناه در دانشگاه پیشنهاد می‌کنم از این به بعد کلاس‌های درس دانشجویان را بدون نیمکت برگزار کنند تا انگیزه گناه از بین برود.

صندلی‌ها را از دانشگاه جمع بکنند و از شهرها بیرون ببرند.

همین کار را روی مسئولین هم می‌شود انجام داد یعنی از صندلی ریاست دور شوند و محل کارشان را مثلا بیاورند بین مردم.

می‌شود مسئولان را میان مردم برد. بین آن‌هایی که این روزها حسابی درگیر رساندن هشت‌شان به نه هستند، ولی هر چه بیشترسعی می‌کنند این دو تا از هم دورتر می‌شوند.

این‌طوری شاید سرشان با مشکلات مردم آن‌قدر شلوغ بشود که بحث صندلی یادشان برود.