صنایع دستی در ایران نیازمند توجه بیشتر مسئولین و مردم است

به گزارش پایگاه خبری گلونی: صنایع دستی در ایران نیازمند توجه بیشتر مسئولین است تا بتواند در بازارهای جهانی جایگاه واقعی خود را پیدا کند.

صنایع دستی در ایران نیازمند اعتنای مسئولان

در حالی که صنایع دستی در جهان به منبع عظیم اقتصادی تبدیل می‌شود در ایران به دلیل اینکه همواره این صنعت کوچک شمرده شده هر روز از ارزش و جایگاه واقعی خود فاصله می گیرد.

به گونه‌ای که صنعتگران کشورمان دستیابی به بازارهای داخلی و خارجی را رؤیایی دور می‌دانند.

قدمت صنایع دستی در ایران

صنایع دستی در ایران عمری به قدمت عمر بشر دارد که از هفت هزار سال پیش بیرق این هنر نیاکان ما را به عنوان سند هویت ملی به رخ جهانیان کشیده است.

این صنعت در یک دهه گذشته دومین منبع درآمد کشور بوده است.

اما علی‌رغم دارا بودن شاخصه‌های متنوع فرهنگی معنوی مادی و جدای از همه آوازه‌های دیرینه‌اش موفقیت اصیل خود را آنگونه که شایسته و بایسته است در زندگی عموم مردم نیافته است.

برخی کاستی‌ها و نارسایی‌ها مرتبط با این مقوله به ضعف بازاریابی و یا کم لطفی به جایگاه این میراث ارزشمند فرهنگی برمی‌گردد.

از جمله عمده‌ترین تنگناها و محدودیت‌ها می‌توان به عدم شناخت کافی و مناسب از بازارهای داخلی و جهانی (بازار هدف) و سلایق مشتریان،

عدم  توجه به سطح کیفی تولید و نوآوری در محصولات تولیدی و عدم تبلیغات و بازاریابی داخلی و خارجی اشاره نمود.

راهکارهای ترویج صنایع دستی در ایران

از جمله راهکارهای صنایع دستی می‌توان به معرفی، تبلیغ و ترویج صنایع دستی به منظور بازاریابی در داخل و خارج کشور با شیوه نوین تبلیغاتی،

استفاده از فن‌آوری روز در تولیدات صنایع دستی با حفظ اصالت‌های هنر و ملی، حمایت و تشویق بخش خصوصی در جهت سرمایه‎‌گذاری در این بخش به خصوص ایجاد بازارچه های صنایع دستی،

سیاست‌گذاری در راستای فروش و صادرات کالاها و شرکت در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی اشاره کرد.

صنایع دستی در ایران علی رغم داشتن مزایایی چون دسترسی آسان و ارزان به مواد اولیه، عدم نیاز به سرمایه‌گذاری زیاد، ابزار کار ساده،

مکمل بودن کار کشاورزی و تاثیرگذاری در صنعت گردشگری به دلیل فقدان بازار فروش و عرضه محصولات تولیدی و همچنین عدم حمایت مسئولان نمی‌تواند جوانان را به این بخش جلب کند.

صنعتگران این رشته با دغدغه فراوان تلاش می‌کنند میراث گذشتگان را به تصویر بکشند اما با بی‌اعتنایی مسئولان و مردم مواجه می‌شوند.

در حالی‌که می‌توان بوسیله این صنعت فرهنگ هنر و تاریخ کشور را معرفی کرد.

ارزانی مواد اولیه، دسترسی آسان، بالا بودن ارزش افزوده، ارزبری کم و درآمد مناسب از جمله مزایایی است که می‌تواند در ایجاد اشتغال و حل مشکل بیکاری کمک کند.

در صنایع دستی چون عامل تولید انسان است لذا در این رشته تولید انبوه امکان‌پذیر نیست و عموما این رشته را به نام «فراصنعت» می‌شناسند.

یعنی واژه هنر بر صنعت مقدم است. اما متاسفانه قیمت آثاری که با ذوق و خلاقیت انسانی خلق می‌شود با توجه به ارزش افزوده بالا،

عدم تولید انبوه و مدت زمانی که صرف خلق آن می‌شود بسیار ناچیز است. اما مردم کشورمان هم از یک طرف نسبت به آن بی‌توجه بوده و از طرف دیگر قدرت خرید هم ندارند.

اشتغال‌زایی در رشته صنایع دستی

اشتغال‌زایی در این رشته قابل بررسی و تامل است. رشته‌های صنایع دستی در ایران بخصوص در بخش تجهیزات، عموماً نیاز به سرمایه‌گذاری ندارد.

لذا می‌توان با برنامه‌ریزی و ارائه تسهیلات، جوانان بیکار را به این بخش جذب کرد. اما مهمترین دغدغه در این بخش بازاریابی و فروش محصولات در داخل و خارج از کشور است.

برگزاری نمایشگاه یا بازارچه‌های محلی دائمی، تبلیغ و معرفی گسترده به مردم در جذب مشتری بسیار موثر است.

همچنین برپایی این بازارچه‌ها با اجاره مناسب و ثابت و مدیریت صحیح در ارتباط مستقیم تولید کننده و مصرف کننده تاثیر بسزایی دارد.

منبع: واحد آموزش و پژوهش صدا و سیمای مرکز کیش. پژوهشگر: محمد جاسم پور.

پایان پیام