پادشاهان در چه دورانی و در کدام سرزمینها به عنوان خداوند معرفی میشدند؟
پادشاهان در چه دورانی و در کدام سرزمینها به عنوان خداوند معرفی میشدند؟
چه موقع پادشاهان را خدا میپنداشتند؟
به گزارش پایگاه خبری گلونی، در سراسر تاریخ در جوامع ابتدایی، اغلب این تصور وجود داشته است که پادشاهان از یک ارتباط مخصوص با خدا بهرهمند میشدند و در اکثر موارد آنها خود بهعنوان خدا مورد توجه قرار میگرفتند.
در مصر باستان اعتقاد به الهی بودن مقام شاه و یا فاروق وجود داشته است. مردم باستان آسیای صغیر نیز معتقد بودند که پادشاهان بعد از مرگ دوباره به وجود آمدهاند. پادشاهان مینوسی سرزمین کرت با سر گاو بهعنوان خداوند خورشید شناخته میشدند.
در بسیاری از قبایل آسیای صغیر و آفریقا، شاه با حیوانات مقدس و الهی قبیلهاش شناخته میشد. سوئدیها و پروسیها اروپای مشترک پادشاهان الهی داشتند و حاکمان آزتک در مکزیکو واینکاها در پرو اگرچه خدا نبودند، ولی بهعنوان نوادگان خدا مورد توجه قرار میگرفتند.
اسکندر کبیر (۳۲۳-۳۵۶ق.م) که در سالهای آخر زندگی خود را خداوند میدانست، از سوی عدهای شاه – خداهای سراسر خاور نزدیک پیروی و حمایت میشد. در امپراتوری روم، وقتی جولیوس سزار بعد از مرگش دیوس جولیوس نامیده شد، عملا نشاندهنده این فکر بود که امپراتور منشأیی خدایی دارد. امپراتورهای بیزانسی بهعنوان نمانده خدا بر روی زمین پرستش میشدند.
او در سال ۳۵۶ ق م در شهر پلا متولد شد و تا سن ۱۶ سالگی تحت تعلیم ارسطو قرار داشت. اسکندر توانست تا پیش از رسیدن به سن سی سالگی یکی ازبزرگترین امپراتوریهای دنیای باستان را شکل دهد که از دریای یونان تا هیمالیا گسترده بود. او در جنگها شکستناپذیر مینمود و هرگز شکست نخورد. از اسکندر به عنوان یکی از موفقترین فرماندهان نظامی در سرتاسر تاریخ یاد میشود.
امپراتور ژاپنی نیز یک موجود خارقالعاده و مافوق طبیعت تصور میشد و واژه «کامی» در مورد او به کار میرفت که معمولا «خدا» تعبیر میشد. البته نه به آن مفهومی که در غرب بهکار میرفت. در چین قدیم نیز میپنداشتند که حکام رابط بین خدایان و مردماند.
پایان پیام
کد خبر : 114206 ساعت خبر : 1:53 ب.ظ