فیلم سرخپوست یک اثر سینمایی هوشمندانه و ظریف است که غافلگیرتان می‌کند

فیلم سرخپوست یک اثر سینمایی هوشمندانه و ظریف است که غافلگیرتان می‌کند

پایگاه خبری گلونی، انوشه میرمجلسی: یکی از هوشمندی‌های نیما جاویدی کارگردان فیلم سرخپوست، بهره‌مندی درست و دقیق از فضا و لوکیشین است.

لوکیشینی که برای مخاطب توام با احساسی گنگ و ناشناخته است.

آشنایی با آن به سادگی ممکن نیست و همین کمک می‌کند که مخاطب از همان دقایق اولیه فیلم، همچون شخصیت اصلی فیلم برای حل معمای فیلم در دل بنایی ناشناخته به دلهره بیفتد.

هوشمندی دیگر، زمان فیلم است. ملموس نبودن فضا و ناآشنایی مخاطب با زمان فیلم (سال ۱۳۴۵-۴۶ شمسی) به ایجاد ابهام بیشتر کمک می‌کند و مخاطب کاملا دست بسته در اختیار فیلم قرار می‌گیرد.

از طرفی موقعیت جغرافیایی فیلم هم به این ابهام می‌افزاید و جز چند مورد مشخص اطلاعات بیشتری از لوکیشین و موقعیت جغرافیایی فیلم ارائه نمی‌شود.

انگار که موضوع این فیلم می‌تواند متعلق به هر زمان یا مکان دیگری هم باشد چون اصل موضوع چیز دیگری است.

فیلم درباره مردی است که برای کشف یک معما به آب و آتش می‌زند.

معمایی که از جهاتی به رابطه‌ عاطفی‌ تازه شکل گرفته‌اش مرتبط است و از سویی حل آن،‌ می‌تواند این عشق نوپا را در نطفه خفه کند.

این دو راهی البته آنقدرها در فیلم واضح بیان نمی‌ّشود و تماشاگر فیلم، همچنان که با قصه پیش می‌رود این دو راهی را درک می‌کند و در انتها با پایان دور از انتظار فیلم غافلگیر می‌شود.

فیلم سرخپوست

فیلم از نقطه شروع، میانه و پایانی قوی برخوردار است که غافلگیری انتهای فیلم، اوج قوت آن است.

درونمایه فیلم زمینه‌ای اخلاقی دارد. مرز میان خوب بودن و نبودن. آنچه دیگران درباره ما می‌گویند و آنچه قرار است به انتخاب خودمان، رقم بزنیم. همه چیز به انتخاب خودمان بستگی دارد.

این موضوع در سکانس‌های مختلف فیلم قابل ردیابی است. از طرز لباس پوشیدن تا آنچه دیگران درباره ما تصور می‌کنند؛ خجالتی بودن و مهربان بودن و…

نیما جاویدی به خوبی به جزئیات پرداخته است و به همین علت در فیلم سرخپوست، با فیلم‌نامه‌ای منسجم از لحاظ روایی و شخصیت‌پردازی قوی روبرو هستیم.

حتی نام فیلم (که توضیحات بیشتر در فیلم روایت می‌ّشود) به نوعی معرف فیلم در فضای سینمایی ایران است.

فیلمی که شبیه دیگر آثار سینمایی نیست و همچون نامش نو و تازه است.

سرخپوست هم از نظر شخصیت‌پردازی و هم از نظر زاویه دید و پیام فیلم قابل تحسین است.

از سویی نوید محمدزاده و پری‌ناز ایزد‌یار هم به زوجی قدرتمند در این فیلم تبدیل شده‌اند و بده‌بستان‌های عاطفی میان این دو به جذابیت فیلم افزوده است.

همه اینها مجموعه‌ای هم‌راستا و همگن را شکل داده است که خروجی‌اش فیلمی قوی و متفاوت است. فیلمی که از تماشایش خسته نمی‌شوید.

پایان پیام