چهره‌نگاری لب دریاچه کیو
چهره‌نگاری لب دریاچه کیو
به گزارش پایگاه خبری گلونی، نیمکت طراحی چهره‌اش، اکنون تکه‌ای جدانشدنی از مجموعه گردشگری کیو شده است. دو سالی می‌شود که روی نیمکت‌های کنار دریاچه کیو، طراحی چهره می‌کند و از جذابیت‌های این مجموعه تفریحی به حساب می‌آید.
سمیه ابطحی کارشناس صنایع دستی از دانشگاه هنر اسلامی تبریز و کارشناسی ارشد گرافیک از دانشگاه الزهرا است. در نزدیکی همین دریاچه به دنیا آمده و می‌گوید در کنار همین دریاچه می‌خواهم به حرفه‌ام ادامه دهم.
رتبه سه آزمون سراسری به هر دانشگاهی برای تدریس درخواست داده است، موافقت نشده و حالا طراحی چهره در کنار دریاچه کیو را انتخاب کرده است.
گفت‌وگوی خبرنگار گلونی با خانم ابطحی را بخوانید:
خانم ابطحی شما نقاشی می‌کردید یا وقتی در دانشگاه، گرافیک تحصیل کردید به سمت آن رفتید؟
من نقاشی رو از دوران کودکی به صورت جدی دنبال می‌کردم. در همان دوران چند مسابقه نقاشی شرکت کردم که مقام‌هایی هم به‌دست آوردم. ولی ورود به رشته هنر و تحصیل آکادمیک در این رشته، تاثیر بیشتری روی نقاشی من گذاشت.
بعد از فارغ‌التحصیلی و بازگشت به خرم‌آباد چکار کردید؟
در سال ۹۲ که فارغ‌التحصیل شدم، تاکنون برای تدریس به هر دانشگاهی در خرم‌آباد مراجعه کردم. اما آنها از من سابقه کار خواستند. با توجه به رتبه تک‌رقمی‌ام در آزمون سراسری و معدل ۱۸، انتظار داشتم جذب من به عنوان مدرس به راحتی انجام بشود. ولی همانطور که گفتم پس از گذشت نزدیک به ۴ سال از فارغ‌التحصیلی هنوز دانشگاهی با من موافقت نکرده است. داشتن سابقه کار بهانه‌ای است برای از سر باز کردن من.
چهره‌نگاری لب دریاچه کیو
طراحی زنده چهره را از کی شروع کردید؟
بعد از فارغ‌التحصیلی بیکار بودم و چون در تهران باید خرجم را خودم تامین می‌کردم و همچنین ماهی پانصدهزار تومان کرایه منزل اجاره‌ای رو می‌دادم، مجبور شدم به این کار روی بیاورم. یعنی انگیزه‌ام برای کسب درآمد بوده است. فکر کردم که اگر من نتوانستم تا حالا کاری پیدا کنم، پس چرا از استعداد خودم استفاده نکنم. کارم را سال ۹۱ در پارک آب‌وآتش تهران شروع کردم. دوسال در این پارک کار کردم. البته با مجوز شهرداری مشغول شدم. ولی در این پارک دو رقیب من در این کار که مرد هم بودند، با هماهنگی نگهبانان، توانستند من را مجبور کنند که پارک آب‌وآتش را ترک کنم. بعد از آب‌وآتش به پارک ملت رفتم و در سال ۹۳ در کنار دریاچه همین پارک مشغول به کار شدم.
کی به خرم‌آباد برگشتید؟
پاییز ۹۳ به خرم‌آباد نزد خانواده برگشتم و از دادن کرایه منزل راحت شدم. ولی دوباره به این فکر افتادم که همان کار را در شهر خودم ادامه بدم. از سال ۹۴ تا حالا در فصل‌های گرم سال کنار دریاچه کیو مشغول به کشیدن پرتره هستم. البته به جز فروردین امسال که در محوطه قلعه فلک‌‌الافلاک غرفه داشتم.
برخورد مردم تا حالا چطور بوده؟
مردم عادی و رهگذران و کسانی که برای تفریح به کیو می‌آیند خوب بوده است. حتی نگهبانان پارک و شهرداری هم خیلی مناسب با من برخورد کرده‌اند ولی دستفروش‌ها و کسانی که اطراف دریاچه بساط قلیان دارند همیشه برای من مزاحمت ایجاد می کنند. جالب است که بدانید آنها به من می‌گویند که تو باعث کسادی بازار ما می‌شوی. گاهی این اذیت‌ها بالا می‌گیرد که روی کارم اثر می‌گذارد و حتی مجبورم برای چند روز کارم را ترک کنم. شاید نمی‌خواهند قبول کنند که یک زن اینجا کار می‌کند و درآمد بیشتری از آنها می‌تواند داشته باشد.
شما مجبوری هر روز یک نیمکت خالی را پیدا کنی و طراحی چهره انجام بدهی. تا حالا فکر کردی جای ثابتی برای خودت داشته باشی؟
بله. ولی جای ثابت را من نمی توانم ایجاد کنم. اگر شهرداری و یا مسئولان مجموعه کیو بتوانند کیوسک یا غرفه و یا حتی چادری در کنار اسکله به‌عنوان غرفه طراحی چهره در نظر بگیرند، هم من بهتر می‌توانم کارم را ادامه بدهم و هم فکر می‌کنم برای گردشگران جذابیت دارد. چون عکس و ویدیو را با موبایل هرکسی می‌تواند در هر زمانی داشته باشد، ولی طراحی چهره به صورت زنده برای همه جذابیت بالایی دارد.
از نظر مالی و حرفه‌ای به هدفی که در روز نخست داشتید رسیدید؟
نه. انتظار داشتم که استقبال بیشتری از این کار انجام بشه چون در شهرهای دیگه با اینکه قیمت بالاتری دریافت می‌شه ولی مردم اشتیاق بیشتری نشان می‌دهند. روزهایی که مسافران به پارک می‌آیند مشتری بیشتری دارم تا روزهای عادی که فقط شهروندان خرم‌آبادی اینجا هستند.
چهره‌نگاری لب دریاچه کیو
تا کی این کار را ادامه می‌دهی؟
چون خانه ما در نزدیکی این دریاچه است، من از سن هفت سالگی همیشه برای تفریح به اینجا می‌آمدم. به همین دلیل دوست دارم که اینجا کارم را ادامه بدهم. من خاطرات زیادی در کنار این دریاچه دارم.
پایان پیام
گزارش‌گر و عکاس: محمد پورخداداد
عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.
برای تبلیغ در گلونی کلیک کنید.
کد خبر : 44024 ساعت خبر : 7:49 ب.ظ
سمیه ابطحی همکلاسی دوران کارشناسی بنده در دانشگاه هنر تبریز هستند. براشون آرزوی موفقیت دارم. امیدوارم همیشه سالم و تندرست باشند و روزی برسه که تمامی هنرمندان به جایگاه والای خودشون برسند.