توهین‌های قومیتی رایج در ورزشگاه‌ها را دریابیم

به گزارش پایگاه خبری گلونی، روزنامه شهروند در سرمقاله خود نوشت: «هر چند اکنون فصل فوتبال نیست ولی زمان زیادی به آغاز مسابقات فوتبال نمانده است. فوتبال ایران و اخیرا والیبال و تا حدودی کشتی و سایر ورزش‌های حرفه‌ای نه‌ تنها از حیث فنی و کیفی مورد توجه هستند، بلکه به علت اتفاقاتی که در ورزشگاه‌ها رخ می‌دهد، ابعاد سیاسی و اجتماعی گسترده‌ای پیدا می‌کنند و در برخی از موارد، مسأله امنیتی نیز می‌شود. با حرفه‌ای‌ شدن ورزش به ویژه فوتبال و وارد‌ شدن پول‌های کلان به این ورزش، حاشیه‌ها و تضاد منافع نیز بیشتر می‌شود و اگر سازوکار نظارتی دقیقی بر این ورزش وجود نداشته باشد، هر ‌سال بیش از گذشته شاهد مسائل حاشیه‌ای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اخلاقی و مالی خواهیم بود. از سوی دیگر فوتبال و سایر ورزش‌ها به نوعی وابستگی فرامرزی دارند. در حقیقت فدراسیون فوتبال ایران تابع فدراسیون جهانی فوتبال و مقررات آن است و اگر این وابستگی وجود نداشت، وضعیت فدراسیون‌های ورزشی ایران امروز به گونه دیگری بود. هر چند فساد در فیفا نیز اثبات شده است ولی از بسیاری جهات کوشیده‌اند رعایت برخی از مقررات را برای همه اعضا الزامی کنند. استقلال فدراسیون‌ها، انجام تعهدات میان بازیکن و مربی با باشگاه، داشتن حداقلی از شرایط و نیز رعایت برخی از ضوابط اخلاقی و سیاسی و به‌ طور مشخص پرهیز از رفتارهای تبعیض‌آمیز و نژادپرستی در ورزشگاه‌ها و یا از سوی بازیکنان و مدیران از این جمله‌اند و فیفا نیز در نظارت بر اجرای این برنامه‌ها اهتمام دارد.

توهین‌های قومیتی رایج در ورزشگاه‌ها را دریابیم

اخیرا سازمان فوتبال علیه نژادپرستی گزارشی را در این زمینه تهیه کرده که در بخشی از آن به وضعیت ایران و ورزشگاه‌های ما اشاره شده است. در این گزارش ضمن اشاره به منع حضور زنان در ورزشگاه‌ها به مسائلی که مرتبط با موضوعات سیاسی است، اشاره شده است ولی از همه بدتر توهین‌های قومیتی رایج در ورزشگاه‌هاست که در گزارش این سازمان حتی در کنار ترجمه انگلیسی آنها، معادل فارسی هم آمده است و حتی رفتار زشت یک مربی ایرانی با یک بازیکن سیاهپوست را نیز در گزارش آورده‌اند.

توهین‌های قومیتی رایج در ورزشگاه‌ها را دریابیم

واقعیت این است که باید خودمان با این گونه ناهنجاری‌ها برخورد قاطع کنیم نه به دلیل ترس از محرومیت از سوی فیفا، بلکه به علت نادرست‌ بودن این گونه رفتارها. نگاه‌های ضد بیگانه و تحقیرآمیز حتی در مطبوعات ورزشی هم دیده می‌شود و پیش از این نیز به مواردی از آنها اشاره شده است، ولی کمیته‌های انضباطی به‌ وجود یک خالکوبی کم‌اهمیت یا پوشش همسر بازیکنان بیش از این حرکات خطرناک و غیر اخلاقی اهمیت می‌دهد. تردیدی نیست که نگرش‌های رایج در میان اقشار فوتبالی و ورزشی ایران تا حدی عقب‌مانده است. هنوز که هنوز است گمان می‌کنیم مربی خارجی برای ما کسر شأن است و هر گاه بتوانیم بد بودن آن را به رخ می‌کشیم یا آن که شهروند ایرانی که مربی تیم خارجی شود را سرکوفت می‌زنیم. در همین قضیه اخیر اختلاف میان مربی تیم ملی فوتبال با یکی از مقامات فدراسیون فوتبال، ناراحت بودیم که چرا یک نفر خارجی چنین رفتاری را کرده است (فارغ از این که رفتار او درست یا نادرست باشد) گویی که اگر یک مربی ایرانی چنین برخوردی را می‌کرد، ایرادی نداشت. ورزش به ویژه ورزش قهرمانی بیش از هر چیز دیگری باید یا می‌تواند فرهنگ‌ها را نسبت به یکدیگر آسان‌گیر و ملت‌ها را به یکدیگر نزدیک کند. ما می‌توانیم در ورزش با کشوری که خصومت داریم، مسابقه دهیم ببریم یا ببازیم ولی کینه به دل نگیریم؛ نه آن که برد را به منزله پیروزی در جنگ معرفی کنیم! و موقع باخت زبانمان بند آید. در ورزش می‌توان سیاه با سفید، هر دو با زرد یا سرخپوست مسابقه دهند و در پایان یکدیگر را در آغوش گیرند. ورزشکاران با عقاید و مذهب و ملیت و نژادهای گوناگون با یکدیگر مسابقه می‌دهند، یکی پیروز می‌شود و دیگری شکست می‌خورد. نباید اجازه داد که ورزش و محیط ورزشگاه‌ها جولانگاه تبعیض و نژادپرستی و برتری‌جویی‌های ساختگی شود. اگر ما در عرصه بین‌المللی و با سایر کشورها باید این قواعد را رعایت کنیم، در روابط قومی داخلی به مراتب بیشتر باید رعایت کنیم. نباید اجازه داد که فضای فرهنگی ورزش به گروگان عده‌ای افراد کم‌مایه و بی‌فرهنگ درآید. حتی در مسابقات با کشورهایی مثل عربستان نیز باید مسائل سیاسی را به‌ کلی از ورزش جدا کرد. رفتارهای عربستان در این زمینه به ضرر خودشان تمام خواهد شد. ورزش یکی از معدود زمینه‌های رفتاری است که دارای ارزش‌ها و قواعد بین‌المللی شده است و از آن مهم‌تر این که سازوکار تشکیلاتی مستقل بین‌المللی نیز برای پیشبرد اهداف خود تأسیس کرده است. ورزش باید دریچه حضور ما در این فرهنگ جهانی باشد و نه پنجره خروج.»

عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.

پایان پیام