یک شکست دیگر برای طرفداران تراریخته در اروپا

یکی از بزرگترین نگرانیها در کاشت بذرهای تراریخته پرورش علفهای هرز بسیار مقاوم یا superweeds است که ناشی از مصرف بی‌اندازه «گلیفسات» موجود در علف‌کش پرفروش Roundup ساخت کمپانی امریکایی مونسانتو است؛ اکنون در تلاش برای پاسخگویی به این مشکل، شرکت مونسانتو و شرکت “دو پونت” به توافق رسیده‌اند تا یک علف‌کش قویتر برای همراهی با بذرهای تراریخته ارائه دهند.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، محمد درویش نوشت: یک دانشمند آلمانی در حوزه زیست‌شناسی مولکولی به نام #درک_زیمرمن – Dirk Zimmermann – از ناکامی دوباره لابی پرقدرت مونسانتو برای مجاب کردنِ اعضای کمیسیون تخصصی اتحادیه اروپا خبر داد. این لابی چندی است می‌کوشد از آخرین فرصت ممکن برای تمدید یک دوره ده ساله استفاده از علفکش گلیفسات در کشورهای عضو اتحادیه اروپا بهره ببرد.

این خبر به ویژه برای عیسی کلانتری می‌تواند حایز اهمیت باشد! عالی‌ترین مقام محیط زیستی ایران که آشکارا مخالفان تراریخته را مشتی آدم احساسی، نادان یا سیاسی توصیف کرد و اینک این آدم‌های نادان و احساسی توانسته‌اند به نحوی عمل کنند که اعضای اتحادیه اروپا حاضر به تمدید ۱۰ ساله استفاده از علفکش گلیفسات نشوند! به نظر می‌رسد مقاومت در برابرِ استفاده از این علفکش خطرناک در حال افزایش بوده و به مرور کشورهای بیشتری کاربستِ آن را طرد می‌کنند. آیا این آغازی برای پایان گلیفسات است؟

افزون بر اعتراض‌های مردمی، ارزیابی سازمان بهداشت جهانی در مورد سرطان‌زا بودن احتمالی گلیفسات و دست آخر افشاگری در ارتباط با سازمان دولتی سنجش خطرات که بخش‌های بزرگی از ارزیابی خود را از فرم درخواست تمدید مجوز گلیفسات از جانب مونسانتو کپی کرده بود، همه دلایلی بر پایان دوران گلیفسات است. مهم تر آنکه گفت‌وگو بر سر گلیفسات تنها بر احتمال سرطان‌زا بودن آن تکیه نمی‌کند، بلکه تأثیر سهمگین آنرا بر تنوع زیستی در نظر می‌گیرد.

آنچه اینک اهمیتی راهبردی یافته، آن است که دیگر مسئله، فقط در مورد یک سم موردِ استفاده در مزارع نیست. بلکه برای لابی صنعت کشاورزی-شیمیایی موضوع کلاً بر سر آینده علفکش‌ها و آفتکش‌ها است و اینکه در آینده بدون گلیفسات، کشت در مزارع چگونه انجام خواهد شد؟ راست آن است که مقاومت علف‌ها در برابر گلیفسات به سرعت در حال گسترش بوده، به نحوی که در ایالات متحده این معضل در محدوده کشت بذرهای تراریخته به آنجا رسیده که از “دوران  پسا گلیفسات” نام برده می‌شود. مشکلی که اروپا را نیز دیر یا زود -چه با گیاهان تراریخته و چه بدون آنها -تهدید می‌کند.

بدون گلیفسات و گلوفسینات امکان شیمیایی دیگری در کشاورزی وجود ندارد. آلترناتیوها تنها روش‌هایی مانند تناوب در کشت گیاهان است و “متاسفانه” صنعت کشاورزی-شیمیایی از این راه قادر نیست که سودی بدست بیاورد. ده‌ها سال است که کشف و تکامل علفکش‌های جدید به بن بست خورده. مواد جدید به رغم تلاش‌های پژوهشی فراوان بچشم نمی‌خورند، “ابتکارات” تنها به ترکیب جدیدی از مواد قدیمی محدود شده‌اند و مقاومت علف‌ها در برابر این مواد بشدت رو به گسترش است. بسیاری آفتکش‌های دیگر که در اتحادیه اروپا دارای مجوز هستند، اکنون مورد بحث قرار گرفته‌اند و می‌بایست که ممنوع شوند، اگر که برای پیشگیری از خطرات احتمالی بطور جدی مورد بررسی و پیگیری قرار گیرند. گلیفسات می تواند آغاز ممنوعیت برای گروهی از این محصولات باشد؛ نکته ای که صنعت تولید آنها را به وحشت می‌اندازد … و البته ظاهراً در ایران هم گروهی را به وحشت انداخته!

پایان پیام