فیلم هجوم و نقد بازسازی خشونت

شاید «هجوم» خواسته درباره خشونت بگوید وبپرسد آیا با بازسازی خشونت آن را توسعه می‌دهیم؟

پایگاه خبری گلونی، محبوبه محمدی: شهرام مکری و نسیم احمد‌پور بعد از پخش آخرین ساخته‌ی مکری در اکران هنروتجربه به نشست «هجوم» آمدند و به سوالات حضار درباره این فیلم پاسخ گفتند. جلسه‌ای که در فضایی صمیمی و دوستانه برگذار شد و علاقه‌مندان به سینما بی‌تعارف درباره فیلم حرف‌های‌شان را زدند و پاسخ فیلم‌‌‌ساز این اثر را شنیدند.

شهرام مکری درباره‌ی پیچیدگی فیلمش و لزوم تماشای چندباره آن گفت: پیچیدگی ویژگی این فیلم است و به معنای نکته مثبت و یا منفی نمی‌تواند قلمداد شود. ما دنبال طولانی کردن پروسه درک  بودیم تا مخاطب را درگیر مفهوم کرده باشیم. اگر با زندگی امروز فیلم را مقایسه کنیم متوجه می‌شویم که چندان پیچیدگی‌ای وجود ندارد و هر فیلمی در مقابل زندگی مفهوم ساده‌تری دارد اما این فیلم به نظرم پیچیده‌ است که صرفا به معنای خوب بودن آن هم نمی‌تواند باشد. اگر پروسه درک طولانی شود این به ماندگاری اثر و ماندگاری ایده منتهی می‌شود و مخاطب را مدت بیشتری درگیر می‌کند. ما خواستیم که «هجوم» مانند کالای تاریخ مصرف گذشته عرضه نشود. برای همین سعی کردیم داستان را به شکل پیچیده‌تری طراحی کنیم و آرزوی‌مان این بود که تماشاگر ارتباطش را با فیلم قطع نکند واین پیچیدگی باعث شود که او بیشتر فکر کند.

نسیم احمدپور درباره مفهوم و برایند مخاطب از داستان صحبت کرد و گفت: گاهی موضوع و محتوای مورد صحبت ضرورت برای پیچیدگی در فرم و محتوا را می‌طلبد و ما در این کار از آن استقبال کردیم و مانع این فرآیند نشدیم. جامعه امروز در بخش اطلاعات دچار نوعی ساده‌خواهی و ساده‌طلبی شده است و نتیجه گرفتیم که بد نیست ذهن مخاطب را به چالش بکشیم و از ساده‌خواهی و ساده‌اندیشیدن کمی فاصله بگیریم.

شهرام مکری به دنیای هنر امروز اشاره کرد وگفت فیلم «هجوم» نوعی واکنش است از طرف ما به ساده کردن مفاهیم توسط هنرمندان معاصر که برای درک و ارتباط سریع مخاطب مفاهیم را به شکلی ساده عرضه کرده‌اند وشاید از این سبک فیلم‌سازی بتوان به‌عنوان خودزنی هنری نام برد.

نسیم‌احمدپور در پاسخ به سوالی درباره رابطه‌ی عاشقانه موجود در فیلم به این نکته اشاره کرد که ما در شخصیت‌پردازی نگار (بازی الهه بخشی) تعمدا می‌خواستیم که این کارآکتر ویژگی‌های چندان بارز زنانه نداشته باشد چرا که داستان و فضا و رفرنسی که برای قصه درنظر گرفته شده بود همه به شدت مردانه بود و زنانگی بسیار رقیقی را طلب می‌کرد.

مکری درباره فرم خاص و طراحی مهندسی مانند و مطابق بر ریاضیات و تولید معنا در آثارش گفت که از زمان ساخت فیلم کوتاه «محدوده دایره» تا به امروز با این سوال به اشکال مختلف مواجه بوده است. وی گفت که برای این‌که کنجکاوی خودم را برطرف کنم درباره‌ این موضوع خوانده‌ام وتحقیق کرده‌ام و به نظرم این بحث مقداری به نوع نگاه ما برمی‌گردد. برای مثال من وقتی طرحی مهندسی شده و پیچیده و البته موفق در اجرا را می‌بینم برایم مفهوم هنر ایجاد می‌شود. در واقع من مهارت بالای اجرا را هنر می‌دانم. فرم‌های پیچیده ریاضی به نظرم هنر هستند. طرح‌های پیچیده معماری را اوج هنرمندی می‌دانم که می‌تواند مخالفینی داشته باشد اما به ‌هر حال این سبک و نوع نگاه من به هنر واثر هنری است. حالا اگر فیلمی چنین ویژگی داشته باشد سوای مفهوم آن نشان دهنده مهارت در اجرا  است و می‌تواند مفهوم کامل هنر را داشته باشد، به‌خصوص در سینمای ما که بزرگ‌ترین معضلش عدم اجراهای خوب و موفق است.

مکری در پاسخ به سوالی درباره معنای فیلم گفت که «هجوم» هزاران معنا برای‌ ما داشته است. مثلا اولین جمله‌ای که گفته می‌شود این است که: بازش کن. به لحاظ فیزیکی  علی را باز می کنند و در انتها علی به لحاظ ذهنی باز و رها می‌شود. یا شاید فیلم راجع به این حرف می‌زند که شما در یک هزارتوی پرتکرار گرفتار هستید و وقتی که چاقو را بیرون بکشید این پروسه قطع می‌شود. پس اول باید یک هزار توی پرتکرار را ترسیم کنیم وبعد بگوییم  چاقو را بیرون بکش. یا فرض کنیم فیلم درباره زنی است که در این جهان پر از مرد و تاریکی با چمدان آمده است و تنها امید در چمدان است. امید رفتن، امید نابود شدن ودوباره بلند شدن. فرض کنیم فیلم درباره تکرار و امکان توسعه با تکرار صحبت می‌کند، شاید «هجوم» خواسته درباره خشونت بگوید وبپرسد آیا با بازسازی خشونت آن را توسعه می‌دهیم؟

پایان پیام