زبان مادری زبان بیان احساسات است

زبان مادری زبان بیان احساسات است

پایگاه خبری گلونی، سمیه باقری حسن‌کیاده: نلسون ماندلا گفته است: «با هر فردی با زبانی که می‌فهمد صحبت کنید حرفتان به مغزش می‌رسد، اما اگر با او به زبان مادری‌‌اش صحبت کنید، حرفتان به دلش می‌نشیند». زبان همواره نقش مهمی در شکل‌گیری و بیان هویت انسان‌ها داشته است.

به خصوص در عصر حاضر که برخی نشانه‌های هویت مانند نژاد رنگ باخته است، این نقش پر رنگ‌تر به نظر می‌آید. زبان علاوه بر این‌که وسیله ارتباط است، ایجاد هویت و تعیین وفاداری افراد به این هویت را نیز یادآوری می‌کند. در این میان حفظ زبان تفکر در حفظ فرهنگ و تاریخ و هویت جوامع کوچک بشری در کنار زبان ملی، موضوعی شده که چند سالی است بسیار مورد توجه مجامع عمومی بین‌المللی و یونسکو قرار گرفته است. به طوری‌که یونسکو رسما اعلام کرده است که: کسی که نتواند به این زبان مادری خود صحبت کند، بخواند و بنویسد، بی‌سواد محسوب می‌شود.

زبان مادری را در تعریف رایج آن زبانی می‌دانیم که فرد از بدو تولد و حتی قبل از آن، در رحم مادر، در معرض آن قرار گرفته است و به طور طبیعی و روان و بدون لهجه به آن زبان تکلم می‌کند و فکر می‌کند، و خود را به آن زبان می‌شناسد و می‌شناساند.

زبان مادری زبان بیان احساسات است

این زبان، زبان‌ عاطفی، احساسی و درونی هر فرد است و فرآیند تفکر هر کس نیز با همین زبان درونی اتفاق می‌افتد. سخن گفتن خود تفکری آهنگین است و ما هنگام تفکر نیز در سکوت، با خود سخن می‌گوییم و آن‌گاه که لب به سخن می‌گشاییم، در واقع با صدا می‌اندیشیم.

ما با زبانمان زنده هستیم و زبان ما بازتاب فرهنگ ما ‌است. پس اگر زبانمان با خطر رو‌به‌رو شود، به معنای خطر برای فرهنگ، اصالت و تاریخ قومی ما است که در ادامه سرگردانی و بی‌هویتی زبان هر فرد را به همراه دارد.

مطالعات نشان داده است که در گروه‌های جمعیتی، دو زبانه‌ها اگر زبان مادری را خوب یاد گرفته باشند، مغز آن‌ها در پردازش اطلاعات هیجانی و حیطه دریافت مفاهیم توانمند‌تر است و این یعنی با عدم آموزش زبان مادری و تحمیل زبان فارسی به کودکانی که زبان مادری‌شان فارسی نیست، در همان سنین کودکی، تکامل زبان درونی و زبان تفکر فرزندان سرزمینمان را متوقف و حتی سرکوب کرده‌ایم.

این در حالی است که از نظر روانی کودکانی شاد‌تر و با آرامش‌تر به نظر می‌رسند که بتوانند با زبان درونی خود با خویشان خود به خصوص پدر‌بزرگ و مادر‌بزرگ، ارتباط برقرار کنند. چرا که این افراد هم محبوبشان هستند و هم از لحاظ بیولوژیکی به آن‌ها نزدیک‌ترند.

زبان، بیان‌گر هویت تاریخی و نشان‌دهنده پیشینه فرهنگی هر قومی است که می‌‌تواند مسیر تفکر و اندیشه‌های فلسفی، مذهبی و اسطوره‌ای را نشان فرزندان آن قوم دهد و راهنمایی شود برای بقای ارزش‌های فرهنگی، دینی، حماسی و اسطوره‌ای هر ملتی.

پایان پیام